— Assalomu alaykum, - desam, adasi yon-atrofga qarab:
— Yo tavba, kim u??? - deydi...
— Kenayi, tishlaringizni eringiz urib to‘kib tashladimi? - debdi. Shunda ayolni eri:
— Uka, seniki hozircha butun ekan. Tilinga ehtiyot bo‘l! - dermish.
Balki ularning ko‘zlari g‘ilaydir!?
— Tuzlangan qulupnay yegim kelyapti adasi, - deyishi bilan er hushidan ketib qolibdi...
— Keling, ertaga uchrashamiz... Bugun erimni tug‘ilgan kuni edi, bolalarni bog‘chadan olishim kerak!
Chuchvara pishgach, afandi endi yemoqchi bo‘lib turgan ekan, mushugi unga ham suykala boshlabdi. Afandi birinchi chuchvarani mushukka bersa, mushuk chuchvarani yeb, o‘zini o‘lganga solib yerga yotib olibdi.
Afandi xotiniga:
— Meni o‘ldirmoqchi bo‘ldingmi?, - deb baqira ketibdi.
Mushuk esa bitta ko‘zini ochib:
— Ajab bo‘pti, - dermish.
— Qani, menga osmonda nechta yulduz borligini aytib ber-chi.
— Yuz mingta yulduz bor, - ikkilanmay javob beribdi o‘quvchi.
— Yaxshi. Kechqurun sanab tekshirib ko‘raman.
Ertasi kuni o‘qituvchi yana o‘sha o‘quvchini savolga tutibdi:
— Javobing noto‘g‘ri ekan. Osmonda 9997 ta yulduz chiqdi.
O‘quvchi chapak chalib yuboribdi:
— Aytgandim-ku, yuz ming yulduz bor deb. Kecha tunda uchta yuldzuz uchganini qo‘shsangiz javob to‘g‘ri bo‘ladi.
— Dada qarang, anavi amaki kal ekan, - desa, afandi:
— Sekinroq gapir, eshitib qoladi, - debdi.
Shunda o‘g‘li:
— Nima dada, u amaki kalligini o‘zi bilmaydimi?, - dermish.
— Senga necha martta aytaman yopib yur deb. Nuqul ochiq qolaveradi. Beparvosan! Uyat emas-mi?, ... Yana non qotib qolibdi!
Lekin telefoni yarim yil jiringlamabdi, hech kim telefon qilmabdi.
Bir kuni tongda uxlab yotsa, telefoni jiringlab qolibdi. Shunda afandi xursandchilikdan raqsga tushib ketibdi. Yarim soat jiringlabdi. Oxiri afandi, — Mayli javob beray-chi, kim ekan?, - deb qarasa, budilnik ekan...