Latifa.uz

Buvi:
— Bolajonim, yo‘talganingda, og‘zingga qo‘lingni tutib tur, ho‘pmi?
Nabira:
— Qo‘rqmang, buvijon, mening tishlarim siznikiga o‘xshab chiqib ketmaydi.

Ovga bopuvdim. 15-16ta o‘qdan keyin, kulavepib o‘pdak o‘lib qoldi.

— Nimaga har gal ichayotganingda ko‘zingni yumib olyapsan?
— Men xotinimga yangi yilda umuman qadahga qaramayman deb va’da berganman...

Afandi tegirmonda bug‘doy torttirish uchun navbat kutib turar edi, turib-turib zerikdi. Boshqa qoplardan o‘zining qopiga hovuchlab bug‘doy sola berdi. Buni ko‘rib tegirmonchi so‘radi:
— Nima qilyapsiz, Afandi?
— Men tentakman!
— Tentak bo‘lsangiz, nega o‘z qopingizdan olib, birovlarnikiga solmaysiz - dedi tegirmonchi.
— Unda g‘irt jinni bo‘lar edim,— dedi Afandi.

Ikkita qiz bilan yuraman, qaysi birini tanlashni bilmayapman.
— Qalbinga quloq sol, qalbing nima deyapti?
— Qalbim xotining bilsa o‘ldiradi deyapti.

O‘quvchi:
— Ustoz, ahmoq odam qanaqa bo‘ladi?
O‘qituvchi:
— Ahmoq odamning gapirgan gapini hech kim tushunmaydi. Tushunding-a?
O‘quvchi:
— Yo‘q...

Ikki bo‘lajak injener suhbatidan:
— Barmoqlaringni urib olmaslik uchun bolg‘ani qanday ushlash kerakligini bilasanmi?
— Xo‘sh, xo‘sh?
— Ikki qo‘llab.

Afandi kechasi uyqusi kelmay, ko‘chaga chiqib aylanib yurgan edi, ittifoqo bir o‘g‘riga duch kelib qoldi.
— Kimsan?! Bemahalda nima qilib yuribsan? - do‘q urdi o‘g‘ri.
— Shu shaharning o‘g‘rilaridanman,— dedi Afandi ham bo‘sh kelmay. O‘zing kimsan?!
— Men ham boshqa bir shahardan kelgan zo‘r o‘g‘riman. Uchrashganimiz yaxshi bo‘ldi, ikkalamiz bahamjihat ish qilamiz. Men yangi kelganman, hali bu shaharning pasti balandini yaxshi bilmayman. Qani aytingchi ishni qayerdan boshlasak bo‘ladi?
— Shahar qozisining bir oq hangi eshagi bor. Avval shuni o‘g‘irlasak, keyin bozorga borib, ikkita qop bilan ozroq arqon o‘g‘rilasak, innaykeyin shishafurushning do‘konidan shisha o‘g‘irlab ikki qopga liq to‘lg‘izsakda, bizning hovliga oborib ko‘mib qo‘ysak yomon bo‘lmas edi. Shunda anchagacha jonimiz tinchirdi-da! Qalay, bu maslahatim sizga yoqadimi?.
— O‘g‘ri javob berguncha bo‘lmay, mirshablar kelib qolishdi. O‘g‘ri shilt urib qochib ketdi, Afandi qo‘lga tushib qoldi. Uning dod-faryodiga quloq solmay, olib borib zindonga tashladilar...
Ertalab uni so‘roqqa olib chiqishdi.
— Xo‘sh Afandim,— dedi hokim,— sizni tuppa-tuzuk odam deb yursak, o‘g‘ri boshi ekansiz-ku! Nima qilib o‘g‘ri bilan tun qorong‘isida gaplashib turuvdingiz?
— Endi maslahatlashayotuvdik-da. To bir qarorga kelguncha bo‘lmay, mirshablaringiz ushlab olishdi.
— Nima maslahat qilayotuvdingizlar?
— Avval qozining oq eshagini o‘g‘irlab, undan keyin bozordan qop bilan arqon olib, innaykeyin shishafurushning do‘konini urmoqchi edik.
Hokim huzur qilib kuldi:
— Axir o‘ylang, Afandim! Bunga siz ovora, biz ovora, eshak ovora. Shu ham o‘g‘rilik bo‘ldimi? Ha, eshak o‘g‘rilikka arziydi...
— Quloq soling, taqsir. Eshakni vaqtincha omonat o‘g‘irlab, shishani yetkazib olgach, yana qozining eshigidan sekin kirgizib yubormoqchi edik-da.
— Iye, o‘g‘rilikning omonati ham bo‘ladimi?
— Ish bitguncha-da, taqsir. Nima qilamiz, jonli narsani asrab, boshimizga dahmaza orttirib. Yem-xashak uchun tag‘in birovni qon qaqshatish yaxshimi?!
Hokim yana kulib yubordi:
— Shishaning yuztasini bir tangaga ham olmaydi-ku! Shuyam o‘g‘rilik bo‘ldimi?!
— Xo‘p, bo‘lmasa sizningcha nima qilishimiz kyerak edi?
— Kiroyi o‘g‘rilik qilganga yarasha podshoning g‘aznasini ursang ekan.
— Mana shuni sizga o‘xshagan tajribali odam yotig‘i bilan tushuntirib bersa, durust bo‘larkan-da. Eh, attang! Ha mayli, endi bundan keyin siz bosh qo‘shsangiz, biz bajonidil xizmatingizga tayyormiz.

Yigit:
— Asalim sani sevaman, sanchi?
Qiz yerga qarab:
— Ha, albatta judayam.
Yigit:
— Voy mani iboli shirintoyim mandan uyalganingdan sevishingni yerga qarab aytdingmi?
Qiz:
— Axir o‘zingiz aytgansizku "ko‘zimga qarab yolg‘on gapirma", - deb.

— Doktor, operatsiyadan keyin men pianino chala olamanmi?
— Albatta chala olasiz.
— Xudoga shukurey, ilgari chalishni bilmasdim.