— Ho‘sh, oralaringda matematiklar bormi?
— Bor, men! Men ham matematik!... men, men, - javob qaytaribdi safda turganlar.
— Juda soz, matematiklar! Qani endi belkurak va qo‘shboshlar bilan qurollanib, mashinaga chiqing. Dalaga borib, ildiz topamiz.
— Ishonasanmi? Bir oy avval yasashni boshlagan pazlni kecha tugatdim.
— Hazllashyapsanmi?! Axir shunchalik ham sekin yasaysanmi?
— Nimasi sekin!? Pazlni qutisida 3-6 degan yozuvlar bor edi-ku! Demak men tez yasaganman.
— E, qizimga hayronman. Seni nimang yoqdi ekan unga?!
Yigit:
— Plastik kartochkamni ko‘rsatganim ma’qulmi yoki naqd puldami? – dermish.
— Onang tillani juda-yam yaxshi ko‘rgani uchun!
— Unda nimaga meni ismim To‘xtasin?
— Ko‘p savol beravermagin...!
Natijada esa, soqov odam:
— Voy dod!, - deb baqirib yuboribdi ...
— Shuncha yil yashab, sutni muzlatgichga noto‘g‘ri qo‘yish mumkinligi haqida bilmagan ekanman.
— Men baxtliman!
— Men baxtliman!, - degan sado qaytibdi.
— Men uylandim, - deb baqiribdi yana yigit.
Tog‘lardan esa:
— Battar bo‘l!, - degan sado qaytgan ekan.
— Eshagingizning fe’li yomon ekan. Oldidan kelganni tishlaydi, orqasidan kelganni tepadi. Bu eshakni birov tekinga ham olmaydi, - desa,
— Eshakni men bu yerga sotgani olib kelganim yo‘q, - dedi afandi, — uning menga ko‘rsatgan azobini boshqalar ham tatib ko‘rsin, - deb olib kelgan edim.