Bolalar haqida latifalar
— Dada ertak nima o‘zi?
— Ertakmi, nima desam ekan... Masalan ertakda qurbaqani topib olib, yoningda bir kecha olib yotsang ertasiga qarasang malikaga aylangan bo‘ladi. Hozir esa uylanasan, ertasiga qarasang aksi bo‘layapti, - dermish
— Bolalarim, jon bor yerda qazo bor. Shuning uchun hozirdan aytib qo‘yay, odamlardan olasi-berasilarim bor. Men aytib turaman, sen yozib ol.
— Xo‘p, dada, aytavering! Qani, oldin kimlardan ola-silaringiz bor, shuni ayting!
— Yoz, Eshmatda yuz so‘m, Toshmatda yuz so‘m, Isavoyda ikki yuz so‘m, Musavoyda ikki yuz so‘m...
— Ha, dadajon, aytavering, tag‘in kimlarda bor? Dadasi yana uch-to‘rt odamning nomini aytdi. Olasi-larning jami ming so‘mcha bor edi.
— Bolam, endi qog‘ozning narigi tarafini ag‘dar. Kimlarga berasilarim bor, shuni yoz.
— Qani, ayting-chi.
— Ismatxo‘ja akaga ming so‘m, Rustamxo‘ja akaga ming so‘m, Eshon akaga ikki ming so‘m, Mulla Umarboyga...
— E to‘xtang, to‘xtang, dada, endi ayniy boshladingiz,— deb, o‘g‘li uning boshini ushlab ko‘rdi,— bu gaplar isitmaning haroratiga o‘xshaydi. Yota qoling dada...
— Kecha menga qaytim berishda 5000 mingga adashibsiz!
Jahli chiqqan sotuvchi bolakayga o‘dag‘aylab:
— Kecha shuni aytmaysanmi?! Endi kech bo‘ldi. Qayerdan olib beraman syenga 5000 ming pulingni?! - desa, bolakay orqasiga o‘girilib:
— Mayli, 5000 mingni sizga qaytarib bermoqchi edim-da..., - deb ketib qolibdi.
— Kitob yozyapman,— dedi Afandi.
— Unda nega boshqa kitobdan ko‘chiryapsiz?
— Voy tentagey, shuni ham bilmaysanmi,— dedi kulib otasi,— odam odamdan tug‘ilganday, kitob ham kitobdan paydo bo‘ladi-da!
— «O‘g‘irlamoq» so‘zining o‘tgan zamoni qanday bo‘ladi?
— «O‘g‘irladi» bo‘ladi.
— Kelasi zamonichi?
— Qamoq-da!
Dadasi sekin qaynonasiga o‘girilib qarab:
— Nabirangiz sizga savol beryapti?, - dermish.
— Qanaqa o‘yin?
— «Hayvonot bog‘ida» degan o‘yin. Biz qafasdagi hayvonlar bo‘lamiz, siz esa tomoshabin bo‘lib bizga olma, konfetlar tashlaysiz.
— Oshxonada ikki bo‘lak tort bor edi. Hozir uning bir bo‘lagi qolibdi. Buni menga tushuntira olasanmi?
O‘g‘li:
— Albatta tushuntiraman oyi. Qorong‘i edi shuning uchun ikkinchi bo‘lakni ko‘rmabman...
— Ada, ada!
— Ha, o‘g‘lim. Nima deysan?
— Siz necha yildan beri oyimga xizmat qilasiz?
— Diplom bor choy damlab kel, - debdi.
Mehmon hayron bo‘lib choldan so‘rabdi:
— Nevarangizni ismi nimaga Diplom?, - desa,
Chol:
— Qizim shaharga diplom olib kelaman deb ketib, shuni yetaklab keldi, - dermish