Bolalar haqida latifalar
Vrachga borsa, vrach so‘rabdi:
— Bolangizni qanday it tishladi?
— Kichkina it tishladi, - javob beribdi haligi odam.
— Daydi it tishladimi yoki tanish itmidi deb so‘rayapman, - debdi vrach.
— Meni itlardan tanishim yo‘q, - debdi boyagi odam.
— Shu seni bog‘changmi?
— Yo‘q, ada!
Boshqa bog‘chaga olib kelib:
— Shunisimi?
— Yo‘q! Bu bog‘chani hatto ko‘rmaganman ham.
Yana boshqa bog‘chalarga olib kelib:
— Shunisimi? Shunisimi? - deb yursa, o‘g‘li:
— Ada, yana biroz bog‘chama-bog‘cha yursak, maktabimga kech qolamiz! - dermish.
— Bilet torting!
— Savol: Korrupsiyaga qarshi kurash agentligi...
— Xo‘sh javob bormi?
— Tayyorlanmagan edim...
— Mayli boraqoling, bahoingiz 4!
— Rahmat ada!
— Men bo‘lsa o‘g‘limni karatega berdim!
— Men esa o‘g‘limni o‘zim uraman.
Birinchi o‘quvchi:
— Tushunmadim, - debdi.
Ikkinchisi:
— Vaqtim bo‘lmadi, - debdi.
Uchinchisi bo‘lsa:
— Menga bahona qolmadi-ku! - degan ekan.
— Sen katta bo‘lsang kim bo‘lasan?
Azizjon:
— Kambag‘al bo‘lmoqchiman.
O‘qituvchisi:
— Nega? Axir bu yaxshi emas-ku!
Azizjon:
— Chunki dadam ikki qavat hashamatli uylar, qimmatbaho mashinalarni yonidan o‘tayotib, "Qara o‘g‘lim, kambag‘allarni uyi ekan..." - deydilar.
"Akangdan qolgan kiyimlarni kiyasan!" degan brenddan kiyintirishgan.
— Ko‘p shirinlik yeyaverma! Bu sog‘lig‘ing uchun juda zararli!
Bolakay:
— Meni 90 yoshga kirgan buvam bor... – debdi.
Haligi kishi:
— Buvang shirinliklarni kamroq yegandur-da?! – desa, bolakay:
— Buvam birovlarni ishiga kamroq aralashgan.
Bolalardan biri:
— Bo‘ldi, Akbar yutdi! - debdi.
Akbar bo‘lsa:
— Men o‘ynamayapman, - dermish.
— Buving ko‘p televizor ko‘radilarmi?
— Yo‘q...
— Unda qayerdan bildilar?
— Tizzalari og‘rishidan!