Hayvonot haqida latifalar
Biroz vaqt o‘tgach, chiqib qarasa eshagi yo‘qmish...
— O‘g‘ri, o‘g‘ri! Eshagimni o‘g‘irlab ketishdi! – deb baqira boshlabdi.
Odamlar yig‘ilibdi. Afandi yana debdi:
— Eshagim yo‘q! Shu yerga bog‘lab ketgan edim. Agar bordi-yu eshagim topilmas ekan, otam qilgan ishni qilaman hozir! – debdi.
Odamlar hayron qolib “Otangiz nima qilganlar?” deb so‘rayverishibdi.
Shunda afandi:
— Otamni ham eshagi yo‘qolib qolganda, uyga piyoda ketganlar, - degan ekan.
— Bu tog‘dagi yirtqichning qorni och-to‘qligiga bog‘liq.
Pashsha:
— Qochasanmi yoki urib o‘taymi? – desa, fil:
— Mayli, o‘tgan safardagidek chalib o‘tib ketaqol, - debdi.
— Ey o‘rtoq, kal odamning boshida nima qilib yuribsan? Sochi bor odamni boshida mazza qilib yur!
— Men o‘zi sochi bor odamni boshida yashayman. Bu yerga faqat chang‘i uchgani kelib turaman.
— Bugun ham urib olay. Ertaga urmaslik haqida tilxat yozib beraman, - debdi. Ertasiga yana uribdi va indinga urmaslik haqida tilxat yozib beribdi.
Bir hafta o‘tgandan keyin sher quyonni ko‘rib qolib:
— Ayiq urmayaptimi endi? - deb so‘rabdi.
Quyon:
— Eh, urishi o‘sha-o‘sha. Faqat qog‘oz ko‘payib ketdi, - dermish.
Uydagi mushugingni esa sendan boshqa hech kimi yo‘q. Uyingga bor...!
— Qayerdan kelyapsan chumoli? – debdi.
— Tog‘dan, - debdi chumoli.
— Tog‘da o‘t-o‘lanlar qanaqa ekan? – so‘rabdi fil undan.
— Tizza bo‘yi, - debdi chumoli.
— Allo, men eshagimni yo‘qotib qo‘ydim!
— Ko‘rinishi qanaqa edi? - debdi go‘shakdagi xodim.
— Ko‘rinishi huddi qo‘shnim Eshmatni o‘zginasi edi, - debdi Afandi.
Javob:
Erkak dinazavr ayol dinazavrga "Uyda o‘tir" degan.
Ayol dinazavr "Yo‘q" degan.
Erkak dinazavr ayol dinazavrga yana "Uyda o‘tir" degan.
Ayol dinazavr yana "Yo‘q" degan.
Shundan so‘ng Ayol dinazavr karantin vaqtida erkak dinazavrga "Uyda o‘tiring" degan.
Erkak dinazavr "Yo‘q" degan.
Shu bilan dinazavrlar qirilib ketishgan.