Hayvonot haqida latifalar

Bir kuni quyon bilan ayiq tish sindirishdan garov bog‘labdi.
Quyon ayiqni bir ursa, ayiqni 4 ta tishi to‘kilib tushibdi.
Ayiq quyonni ursa, 2 dona tishi tushibdi. Shunda quyon kulib "Boshqa yo‘q!" dermish.
Tipratikan bilan ilon turmush qursa, bir yarim metrli tikanli sim tug‘iladi.
Tovuq xo‘rozdan bir hayolda qocharkan,
Ishqilib tez yugurib qo‘ymayapmanmi derkan.
Kobra ilon o‘zini bolasiga debdi:
— Bizni zaharimiz judayam kuchli. U istagan mavjudodni o‘ldiradi.
Bolasi debdi:
— Oyi, unda men o‘ldim! Hozirgina tilimni tishlab oldim.
Ovchilar bir-biriga o‘ljasini maqtana boshlashibdi:
— Katta ayiq ovladim, - debdi yosh ovchi.
— Qanday ovlading? - so‘rabdi ovchilar undan.
— Birinchi o‘qni otdim, tegmadi. Ikkinchi o‘qni otdim, yana tegmadi. Uchinchi o‘qni ham otdim. U ham tegmadi, - debdi.
— Unda qanday qilib ayiqni o‘ldirding? - deyishsa, yosh ovchi:
— Ayiq kulaverib o‘zi o‘lib qoldi, - dermish.
Bir kuni chumoli bilan fil do‘st bo‘lishibdi. Issiq kunlarning birida fil hovuzda cho‘milayotgan ekan chumoli kelib:
— O‘rtoq, bir minutga suvdan chiq, - debdi.
Fil:
— Nima bo‘ldi? - deb tashqariga chiqsa, chumoli:
— Bo‘ldi,bo‘ldi cho‘milaver! Men cho‘milish kiyimimni topolmayapman. Sen kiyib olmadingmi deb qaradim, - dermish.
Ona tuya va bo‘taloq suhbati:
— Oyi, nega bizni oyoqlarimiz katta va xunuk? Otni oyog‘ini qarang. Shunaqa bo‘lsa bo‘lmaydimi?
— Eh bolam, biz cho‘lda, qumni ustida yuramiz. Shuning uchun oyoqlarimiz shunaqa.
— Oyi, nega bizni belimizda o‘rkach bor. Tekis, chiroyli bo‘lsa bo‘lmasmidi?!
— O‘g‘lim, biz cho‘l hayvonimiz. O‘rkachimizni ichida suv va yog‘ saqlaymiz.
— Oyi, nega bizni lablarimiz bunaqa katta va qo‘pol?
— Chunki cho‘ldagi tikonlarni yeyishga mo‘ljallangan.
— Oyi, axir biz tug‘ilgandan beri zooparkda yashaymiz-ku!
Bir kuni ilon velosiped haydab ketayotgan ekan.
— Mushugingni laqabi nima?
— Har doimgi laqabimi yoki kosamdagi go‘shtni o‘g‘irlab ketayotganida nima deb chaqirishimni aytaymi?
Yigit Bo‘zsuv qirg‘og‘ida o‘tirsa, suvdan bir qurbaqa chiqib qolibdi-yu, tilga kiribdi:
— Meni o‘psang, go‘zal malikaga aylanaman...
Buni ko‘rgan yigit qurbaqani olib cho‘ntagiga solayotganmish:
— Nima qilyapsan? Men go‘zal malikaman, - desa, yigit:
— Go‘zal malikalar tiqilib yotibdi. Gapiradigan qurbaqa hali birorta blogerda yo‘q. Sen menga shundayligincha kerakliroqsan! - degan ekan.