Hayvonot haqida latifalar
— Mana 10 ta qo‘y, mana yem xashakga pul, mana bu xizmat xaqqingiz yaxshi qarasangiz yana qo‘shib beraman, - deb qo‘ylarni tashab ketibdi.
Bir yil vaqt o‘tib cho‘ponni oldiga kelib so‘rasa, 10 ta qo‘yni ko‘rsatibdi.
Eshmat "melisa": Men sizga 10 ta qo‘yni obkelib berganimga bir yil bo‘ldi, nahotki bittasi ham tug‘magan bo‘lsa, - desa.
Cho‘pon:
— Sizni militsiyaligingizni eshitib, bitta ham qo‘chqor qo‘ylaringizga yaqinlashmadi, - debdi.
— Allo, hovlimdagi daraxtda katta ayiq o‘tiribdi. Yordam bering!
Qutqaruv xizmatidan bir erkak kuchukcha yetaklab kelibdi.
— Xolajon, manavi miltiqni ushlang. Men daraxtga chiqib, silkitaman, ayiq yiqilsa, unga qarata o‘q uzasiz, - debdi qutqaruvchi.
Kampir:
— Kuchukchani nimaga olib keldingiz unda?
Erkak:
— Agar ayiqni o‘rniga o‘zim yiqilsam, kuchukchaga qaratib oting!!!
Daraxtda esa, maymun sakrab:
— Ajab bo‘libdi, battar bo‘lgin. E, la’nati mushuk. Endi seni changalingdan tumor, tishlaringdan esa suvenir yasab, po‘stingni esa bo‘yra qilishadi..., - deb masxara qilayotgan ekan, birdan sakrayotgan shoxi sinib, maymun sherni oldiga yiqilib tushibdi:
— Podshoxim, hatto ishonmaysiz ham, sizdan kechirim so‘rash uchun oldingizga tushdim...
— U meni tashlab ketmaydi. Vafodorligini sinab ko‘rmoqchi edim.
— Tentak, kim qopag‘on itni bo‘yinbog‘isiz qo‘yib yuboradi?!
— Qayerda?... Axir bu tuhmat! Sakson yoshli, buning ustiga, skleroz kasalidan aziyat chekayotgan keksa professorni haqorat qilish yaxshimas!...
— Mehmonxonada deganim yo‘q, hayvonot bog‘ida. Ya’ni siz filni operatsiya qilgan kuni...
— Esim qursin! Aytdim-a, filning qornini tikayotganimda ichkarida nimadir qolib ketdi, deb...
— Allo, sizlarga gapiradigan ot kerakmi?
Direktor jahli chiqib telefonni qo‘yibdi. Telefon yana jringlarmish:
— Allo, sizlarga gapiradigan ot kerakmi?
Direktor yana trubkani qo‘yib qo‘yibdi. Yana qo‘ng‘iroq:
— Menga qara noinsof! Menga tuyoqlarim bilan raqam terish oson deb o‘ylayapsanmi?
— Yashshamagur sigirimiz, shunaqa qilib qo‘ydi.
— Voy, yuzingga tepib yubordimi?
— Yo‘q, har kuni sog‘ayotganimda dumi bilan yuzimga uraverardi. Dumi qimirlamasin deb, g‘isht bog‘lab qo‘ygandim.
Nega sherlar sizni yeb qo‘yishmaydi?
— Hamma gap shunda-da! Ular ham meni semirishimni kutishadi!
Oradan bir yil o‘tgach, olimlar natijani bilish uchun Sibirga qaytishibdi. Olimlar:
— Ho‘sh, sizlarga bergan mashinamiz yoqdimi? – deb so‘rashsa,
haligi odamlar:
— Ha. Faqat itlarimiz tortishga qiynalishyapti-da... – deyishibdi.