Hayvonot haqida latifalar
— Qani quloqlaringni yopinglar.
— Nega, miltiq ovozidan qo‘rqmaymiz-ku.
— Miltiq uchun emas. Hozir bu ovchi otadi, keyin o‘qi qiya ketgani uchun uyat gaplarni aytib so‘kinadi, - dermish.
— Menam haydab ko‘ray, - desa, fil:
— Yo‘q, o‘zi balonlari bo‘shab qolgan, - degan ekan.
— Ha, bo‘rivoy, yo‘l bo‘lsin?
— Menga qilingan tuhmatlardan rayonga borib dod solaman!
— Senga kim alam o‘tkazdi?
— Ferma mudiri qo‘ylarni o‘zi pinhon suv qilib, akt tuzib, aybni menga to‘nkayveradi.
— Meni-yam olib ketinglar, - desa, fillar:
— Joy yo‘q, - dermish.
— Hoy quyon, sal sekinroq yur! Qayoqqa shoshilyapsan?
Quyon:
— Umr g‘animat, o‘shanga, - debdi.
— O‘zinchi? Nega sekin yuryapsan.
Toshbaqa:
— Shoshib nima qildim? Kamida yuz yil yashayman, - dermish.
Sher maymunga qarab:
— Bu nima, deb so‘rabdi
Maymun:
— Chiq-chiq, - debdi.
Maymun sherga:
— Tur rasmga tushuraman, - debdi
Chiq-chiq qilibdi.
— Narxi 1500 bo‘ladi. Ber, - debdi.
Keyin hamma hayvonlar rasmga tushibdi. Quyon buni ko‘rib do‘konga boribdi.
— Mangayam chiq-chiq bering.
Sotuvchi bu miltiq bo‘lsa kerak, deb quyonga beribdi. Ayiq quyondan so‘rabdi:
— Bu nima?
Quyon:
— Chiq-chiq, dermish
— Tur! Biiir-ikkiiii-uuuuch.
— Chiq-chiq
Gumbullagan ovoz kelibdi. Quyon ayiqni otib qo‘yibdi. Quyon o‘lgan ayiqqa qarab:
— Shantaj qilma! Baribir, 1500 berasan, - debdi.
— Nega itingiz menga hadeb irrilayapti?
Uy egasi:
— Idishida ovqat yeganlarni yoqtirmaydi.