Ovqatlanish haqida latifalar

Do‘stlar suhbatidan:
— Oylik maoshing yaxshimi?
— Chidasa bo‘ladi. Dasturxonimizdan ikra arimaydi.
— O, zo‘r-ku! Ikrani qizilidanmi yoki qorasidanmi?
— Baqlajonli! Xotinim pishirgan!!!
Bir kuni afandining xotini chuchvara tugib o‘tirsa, yoniga mushugi kelib suykalibdi. Xotini uni bir tepib, haydabdi. Mushuk qasd olmoqchi bo‘libdi.
Chuchvara pishgach, afandi endi yemoqchi bo‘lib turgan ekan, mushugi unga ham suykala boshlabdi. Afandi birinchi chuchvarani mushukka bersa, mushuk chuchvarani yeb, o‘zini o‘lganga solib yerga yotib olibdi.
Afandi xotiniga:
— Meni o‘ldirmoqchi bo‘ldingmi?, - deb baqira ketibdi.
Mushuk esa bitta ko‘zini ochib:
— Ajab bo‘pti, - dermish.
— Qanaqa odamsiz o‘zi? Yana ertalab soat 5da ichib keldizmi?
— Nima qilibdi xotin? Oilam bollarim bilan birga nonushta qilaman deb kelsam buni nimasi yomon?
Ayol oshxonada ovqat suzayotsa, surbet, jonga tegib ketgan qo‘shnisi yana kirib kelib:
— Voy qo‘shni ovqatingiz pishdimi? Yana ovqatlanib ketarkanmanda... – debdi.
Jahli chiqqan uy egasi unga ham ovqatdan suzib, yeb o‘tirishsa, hovlidagi it irrillayveribdi.
— Qo‘shni, nega itingiz meni tanisa ham irrilayveradi? – desa, mezbon ayol:
— Chunki itim uni kosasida ovqat yeganlarni yoqtirmaydi, - dermish.
Uchrashuvga chiqgan yigit va qiz suhbati:
Yigit:
— Ko‘proq uyda nimalar bilan bandsiz?
Qiz:
— Shu..., deyarli oshxonadan chiqmayman.
Yigit:
— O-o! Ovqat tayyorlashni yoqtirasizmi?
Qiz:
— Yo‘g‘-ye, yeyishni!
Afandi eshigi oldidagi supachada talqon yeb o‘tirardi. Endi talqonni og‘izga solaman deganda shamol esib, talqonni uchirib yuboribdi. Og‘izga hech narsa tushmabdi. Shu holat 2-3 marta takrorlanibdi. Qo‘shnisi devordan mo‘ralab:
— Hoy qo‘shni nima yeyapsiz? – desa, afandi:
— Shamol to‘xtamasa, hech narsa! – dermish.
Bir kishi safarga ketayotib, yo‘lda Koronavirusni uchratib qolibdi.
— Qayerga ketayapsan? - so‘rabdi virus.
— Ziyoratga. Sen-chi?
— Sening yurtingga, besh ming kishini olib ketishga, — debdi virus.
Har kim o‘z yo‘lida ketibdi. Yil o‘tib, ular yana o‘sha joyda ko‘rishib qolishibdi.
— Sen aldading, - debdi virusga haligi kishi, — Besh ming kishini olib ketaman deb, yurtimdan ellik besh ming odamni olib ketibsan!
— Yo‘q, Men rostdan ham besh ming kishini olib ketdim. Qolgani vahimadan, ayrimlari oziq-ovqatga bo‘kib o‘lishdi, - debdi virus.

Do‘konga kirsam, rastalar bo‘m-bo‘sh! Hamma narsani olib ketishibdi. Un yo‘q, guruch yo‘q, grechka yo‘q, shakar yo‘q, ...
Janjal ko‘tardim. "Nega hech narsa yo‘q" deb baqirdim. 3 kishi meni haydab chiqarishdi. Nima emish?! Bu mebel do‘koni-kumish...!

Bitta odam 4 raqamini ayta olmas ekan.
Non do‘koniga kirib "Menga 6 ta non bering. 2 tasi kerakmas" der ekan.
Bugun o‘zimni yomon his qilyapman. Kuchim, madorim yo‘q.
Umuman emas albatta! Ovqat yeyishga kuchim yetib turibdi...