Ovqatlanish haqida latifalar

— Adasi, yana ovqat yeysizmi?
— Ha, albatta. Axir shuncha mehnatim ketgan.
— Qanaqa mehnat? Ovqatni men tayyorladim-ku?!
— Men xotin tanlashga deyapman.
— Ofitsiant, nega tovuq sho‘rvani ichida tovuqni ko‘rmayapman? Nima balo, qaynayverib yo‘q bo‘lib ketdimi?
— Nega yo‘q bo‘lib ketar ekan!? Tez chayinib, chiqib ketdi...
Ishdan qaytgan er xotiniga debdi:
— Bugun ertalab shunchalik achchiq qahva damlab beribsanki, ishda umuman uxlolmadim.
Sotsiologlar 500 nafar erkak o‘rtasida so‘rovnoma o‘tkazishibdi. Savol quyidagicha:
“Kimning taomi mazali? Xotin tayyorlaganimi yoki ma’shuqami?”
So‘rovnoma natijasida 300 nafar erkak “Xotinim tayyorlagan” deb, 200 tasi esa “Ma’shuqamning ovqatlari” deb javob bergan. Lekin birortasi ham “Bilmayman!” deb yozmagan.
Ikkita yosh qiz kafega kirib ofitsiantga deyishibdi:
— Bizga ichishga 2 ta kafe olib keling.
Ofitsiant:
— Sizlarga kofe olib kelishim mumkin, lekin kafeni olib kela olmayman.
— Yo‘q! Bizlarga kafe olib keling!
— Yaxshi qiz sizlarga kafeni berib yuborsam, keyin men qayerda ishlayman? – degan ekan ofitsiant.
Qo‘shnimnikiga kirsam, xotini qo‘y go‘shtidan sho‘rva qilgan ekan. Meni ko‘rib ensasi qotdi.
— Adasi kelaqoling, ovqat pishdi, - dedi-da, eriga bir kosada sho‘rva, bir laganda go‘sht olib kelib yoniga qo‘ydi. Qornim och, nima qilishni bilmay, ichimda “Shoshmay tur!” deb tursam, qo‘shnim:
— Go‘shtdan oling, - deb qoldi. Lagandagi go‘shtga qo‘l uzatib bir bo‘lagini tishladim-u, “Voy-dod” deb yerga ag‘anadim.
Shu payt qo‘shnim meni ko‘rib qo‘rqib ketdi-da, xotiniga:
— Sen jodugar meni zaharlamoqchi bo‘ldingmi? – deb o‘dag‘aylab quvlab ketdi.
Sekin o‘rnimdan turdim-da, sho‘rva va bir lagan go‘ shtni paqqos tushirib “Ziqna bo‘lish shunaqa bo‘ladi!” deb uyimga jo‘navardim.
— Xotinjon, iltimos menga qarab yot.
— Yo‘q, qaramayman, siz sarimsoq yegansiz!
— Sen esa yotishdan oldin, bir kosa noxat sho‘rva ichding, nafas ololmayapman.
Bir o‘zbek bilan tatar kafega kirishibdi. Tatar 3ta bulochkani hech kimga bildirmay cho‘ntagiga solib, o‘zbekka maqtanayatganmish:
— Qara, shipirish degani shunaqa bo‘ladi. O‘rgan, student! — desa
O‘zbek aytarmish:
— Shipirishni hozir senga o‘rgataman, — debdi.
O‘zbek sotuvchini oldiga borib:
— Xohlaysizmi, sizga fokus ko‘rsataman?
— Qani, ko‘riluchi?
— 3 ta bulochka bering!
— Mana!
O‘zbek 3 ta bulochkani sotuvchini oldida paqqos tushirib, og‘zini artayotsa, sotuvchi g‘azablanib:
— Bulochkani yo‘q qildingku, nomard! Shumi fokusing? — desa
— Bulochkangiz joyida, ana anu tatarni cho‘ntagini qarang, — dermish
Bo‘lg‘usi rafiqasi bilan uchrashuvga otlangan yigitga xolasi aql o‘rgatyapti:
— Sen qizga albatta 3 ta savol berishing kerak. Birinchi savol ro‘zg‘orga oid bo‘lishi shart. Ikkinchisi oila, uchinchisi esa falsafiy bo‘lsin, tushundimi jiyan, bo‘sh kelma!
Kuyov uchrashuvga borganida xolasini aytganlariga amal qilib so‘radi:
— Kechirasiz, siz makaronni yaxshi ko‘rasizmi?
— Yo‘q.
— Ukangiz-chi, u makaronni yaxshi ko‘radimi?
— Meni ukam yo‘q.
— Nima deb o‘ylesiz, agarda ukangiz bo‘lganida makaronni yaxshi ko‘rgan bo‘larmidi?!
Yangi rus boyi kafega kiribdi. Kafeda bir qancha odam bor ekan. Aynan rusning ro‘parasida esa bir o‘zbek o‘tirgan ekan. Haligi rus bu o‘zbekni bir boplay, deb barmenga "Mana bu o‘zbekdan tashqari hammaga mening hisobimdan quy!", desa.
O‘zbek rusga qarab: "Rahmat, rahmat", - deb qo‘yibdi.
Rus gapini barmenga yana qaytarsa, o‘zbek yana "rahmat, rahmat", - debdi.
Haligi rus hayron bo‘lib barmendan:
— Bu nega menga unday deyapti, kim o‘zi bu?", - desa,
Barmen rusga:
— Bu kishi, mana shu kafening xo‘jayini Abdurahmon-aka bo‘ladi, - debdi.