Ovqatlanish haqida latifalar
Ertasi kuni ertalab uyg‘ongandan so‘ng, aslo chiroqni yoqmang! Portlash xavfi bor. Yaxshisi xonani shamollating.
— Bas qiling! Ovqat yoqmagan bo‘lsa yemay qo‘yaqoling.
— Amaki, agar sho‘rva qiladigan bo‘lsangiz, oyimgayam bir kosa berarkansiz. Mazalari yo‘q.
Shunda Afandi o‘zicha g‘udranib qo‘ydi:
— Tavba, bu uyda orzu qilib ham bo‘lmaydi-ya! Darrov qo‘shnilar eshitadi.
Ular har safar vilka, pichoqni berkitib qahvani to‘kib yuborib, ofitsiantning ustidan kulisharkan.
Bir kuni ofitsiantni chaqirib:
— Bizni kechir, senga ko‘p behurmatlik qildik. Sen bu qiliqlarimizga parvo ham qilmay xizmat qilding, -deyishibdi.
Ofitsiant:
— Bo‘pti, endi men ham qahvaga tupurmayman, idishlarni unitazda chayqamayman, - debdi.
— Lag‘mon cho‘zishni bilasizmi kelinposhsha?
— Ha, bilaman oyijon!
— Lag‘monlaringiz ingichka va mazali bo‘lishi uchun sizga nima kerak?
— Oyog‘imni tagida hech kim o‘ralashmasligi kerak!
— Domlajon, maylimi siz bilan bir stolda o‘tirib, ovqatlansam? - desa, dekanni jahli chiqib:
— Qayerda ko‘rgansan burgut bilan kalamushni birga ovqat yeb turganini, - debdi.
Shunda talaba bir kulib qo‘yibdi-da:
— Unda siz ovqatingizni yeyavering, men uchib ketaqolay, - dermish.
— Oshna, qovun yegandan keyin qayerda yotaman?
— Nima uchun bemorlaringdan nonushtaga nima yeganini so‘raysan?
Vrach:
— Shunga qarab bemorimning hamyoni baquvvatmi-yo‘qmi shuni bilib olaman-da!
— Qizim senga nima bo‘ldi? Juda xomushsan, ovqatingni yegin, - desa, eri xotiniga:
— Shuniyam bilmaysanmi? Qizingni erga berish kerak, - debdi. Oyisi yana qiziga:
— Ol qizim, ovqtingni yegin, kasal bo‘lib qolasan axir, - desa, eri yana xotiniga:
— Buningni dardi ma’lum, erga berish kerak! - debdi.
Onasi yana qiziga:
— Qizim hozir ovqating sovub qoladi, - desa, qizi:
— Uf-f-f oyi, birpas jim turing! Dadam gapirsinlar! - dermish.
— Suv olib keling, - deb baqirishsa, talaba hushiga kelib:
— Non esdan chiqmasin dermish.