Qora-yumor haqida latifalar
— Axlat tashiysizmi? – desa, taksichi:
— O‘tir, aytgan joyingga tashlab qo‘yaman, - dermish.
— Sizlar buni nima qilasizlar?
Ota-bola javob bergan ekan:
— Buni yuzimizga surtmasak, qorayib ketamiz.
Ko‘chada ketayotsa, militsiya to‘xtatib so‘rabdi:
— Tobut boshingizga ko‘tarib olib qayoqqa ketyapsiz?
Tobut yasovchi odam militsiyaga:
— Ko‘milgan joyim yoqmayapti. Boshqa joy qidirib ketyapman, - degan ekan.
— Qayerdasan? Chiq bu yoqqa! – desa, g‘ilay:
— Ha?! Bir o‘zimga ikkoving urishasanmi?! – debdi.
— Og‘ayni sen paypog‘iyni qachon yuvasan?
— Men paypog‘imni yerga qo‘yaman, agar u yerda tik tursa, demak yuvish zarur...
— Senchi?
— Men paypog‘imni shipga qaratib otaman, agar u yopishib qolsa, unda yuvish zarur.
— Kelishgan, badavlat va ahmoq yigitga turmushga chiqishingni xudodan so‘rayman.
— Nega ahmoq?
— Senga uylanadigan yigit ahmoq bo‘ladi-da!
— Esingdami armiyaga ketayotganimda, sen yonimda eding?
— Ha, esimda...
— Ishdan bo‘shab, uyda uch yil o‘tirganimda ham sen men bilan birga bo‘lganding!
— Ha...
— Avariyaga uchrab, yotib qolganimda ham oldimdan jilmading.
— Albatta, birga bo‘lgandim, yoningizda hamisha...
— Hozir jon beryapman. An’anaga sodiq qolasanmi? Shuni bilmoqchiman.
— Senga nima bo‘ldi?
— Azim bilan urishdim.
— Bundan chiqdi, endi senga yangi kiyim sotib olish kerak ekan-da?
— Bu qiyin emas, dada. Ammo Azimning dadasi yangi bola sotib olishiga to‘g‘ri keladi...
— Xotinimning qo‘li gul! Shimimga yamoq solsa, yamoq solgani umuman bilinmaydi-e!
Ikkinchisi bo‘sh kemadi:
— E buning nima bo‘pti!? Mening xotinchamni qo‘lini gul desang arziydi! Kiyimlarini yuvsa, yuvgani umuman bilinmaydi!
— Mani ismim Nargiza.