Қора-юмор ҳақида латифалар
— Афандим, эрталабдан бери бошим қаттиқ оғрияпти. Нима қилсам экан? - деб сўраса, Афанди жавоб берибди:
— Ўтган куни тишим қаттиқ оғриганда суғуриб ташлагандим. Фойдаси бўлди лекин, - дермиш...
Адаси:
— Ўғлим, қизларни кўрдингми? Уларни ёнида мени “ака” деб чақиргин, - дебди.
Болакай:
— Ҳавотир олманг ада. Ойимни ҳам кўчада “опа” деб чақиришга ўрганиб қолганман, - дермиш.
— Яхши қиз, сочингизга нечи пул бердингиз?
— Сўраб нима қиласиз? Барибир пулингиз етмайди!
— Ҳа энди, макияжга пул етмадими дейман-да…
— Ойинг сал янглишибди ўғлим. Энди сен камроқ ейдиган бўлдинг.
— Яхши қиз кимсиз, қаерликсиз?
— Гўзал париман! Ойдан тушдим…
— Унда юзингиз билан тушибсиз-а!?
Донкей немисчада раҳмат дегани. Инглизчада эса эшак дегани.
— Концерт қалай бўлди?
У йигит:
— Браво, - деган экан.
— Бу молхонада бир кеча тунаш нечи пул? – дебди ҳақоратомус.
Меҳмонхона хизматчиси:
— Битта мол учун 50 минг, иккита молга 100 минг бўлади, - деган экан.
— Нега “ўзимга қарамай” ўқишга борган кунларим ёнимдан келишган йигитлар чиқиб қолаверади?!
Онаси:
— Қўйсанг-чи! Тошкентда чиройли йигитлар бунчалик кўп эмасдир...!
— Илтимос, эҳтиёткорроқ бўлиб ҳайдасангиз. Мени 4 та болам бор. Соғлиғим ўзимга керак!
Ҳайдовчи аёлга ўгирилиб қараб:
— 4 та болам бор деяпсиз-у, соғлиғингиз ва эҳтиёткорлик ҳақидаги чўпчакни қаердан олдингиз?!