Қора-юмор ҳақида латифалар

Тиббиёт институти талабалари ўқитувчиси билан моргда амалий машғулот ўтишмоқда. Ўқитувчи:
— Биз врачлар ҳеч нарсадан жирканишимиз керакмас. Масалан, мана шу жасадни ўлишидан аввал нима таом еганини билиш учун оғзига бош бармоғимизни тиқиб, сўнг бармоғимизни ялаб кўрамиз, - деб кўрсатиб берибди.
Табиийки, ҳамма талабалар устозининг орқасидан шундай қилишибди.
Шунда ўқитувчиси:
— Тўғри қилдинглар, лекин врачлар эътиборли ҳам бўлиши керак. мен бош бармоғимни тиқиб, ўрта бармоғимни ялагандим, сизларга ўхшаб бош бармоғимни яламагандим... – дермиш.
Бир қиз севган йигитига дебди:
— Агар мен оламдан ўтсам, нима қиласиз?
Йигит:
— Қизиқсан-а? Қачон кўргансан, жодугарни ўлганини?!
Бир бадавлат эркак машинасида кетаётса, йўл четидаги чимни еяётган дайди одамни кўриб қолибди. Машинасидан тушиб унга:
— Ҳой нима қиляпсан? Нега ўт еяпсан? – деб сўраса, дайди:
— Нима қилай? Қорним оч... Ҳеч бўлмаса шу чимни “ғажиб турай” – дебди.
Бой машинасини эшигини очиб:
— Чиқ! Бугун мен саҳийман! Кетдик, бир жойга олиб бораман, - дебди.
Камбағал дайди машинага чиқиб, ўзида йўқ хурсанд бўлиб:
— Ҳамма одамлар бойларни зиқна, баҳил дейишади. Аслида унақа эмас экан-ку! – деса, бойвачча:
— Бугун мен жуда саҳийман. Ҳозир сени далаҳовлимга олиб бораман. У ердаги чимни ўришга анчадан бери вақтим бўлмаётган эди. Истаганингча еявер! – деган экан.
Кўчада кетаётган қизга келишган бир йигит “гап отибди”:
— Яхши қиз, дам олиш кунлари бўшмисиз?
Қиз нозланиб:
— Ҳа, - дебди.
Йигит бўлса:
— Гўзаллик салонига бориб турсангиз бўлмайдими?! – деган экан.
Бир қиз севган йигитига дебди:
— Жоним, қачон менга машина олиб берасиз?
Йигит ҳайрон бўлиб:
— Билишимча, супургида учар эдинглар. Машинага нима бор?! – дермиш.
— 15 суткани қандай олдинг, деб сўраяпсизми?
Кўчада кетаётган эдим. Иккита милиция ходими келиб:
— Юринг, гувоҳ бўласиз, - дейишди.
Шунда тилим қичиб:
— ЗАГСдан ўтасизларми, - деб юборибман...
Бир қиз уйига дугонасини меҳмонга олиб келибди. Дугонаси ҳаммомга киришга ижозат сўрабди ва ҳаммомга кирибди.
Ҳаммомдан чиқиб:
— Ҳаммомда икки хил сочиқ бор экан. Бирида "К", иккинчисида "Б" белгилари бор экан. Мен "К" белгиси борига артиндим. Ахир "К" — Катталар учун, "Б" — Болалар учун, тўғрими?, — дебди.
Шунда қиз:
— «Б» — Бетники эди, — дебди.
— Хотинжон, илтимос менга қараб ёт.
— Йўқ, қарамайман, сиз саримсоқ егансиз!
— Сен эса ётишдан олдин, бир коса нохат шўрва ичдинг, нафас ололмаяпман.
Хотин эрига нолибди:
— Билганимда, сизгамас, шайтонга турмушга чиқардим!
Эри:
— Ака-сингиллар турмуш қуришмайди, - дермиш.
Бир қиз учрашувга кеч қолиб келди.
Йигит:
— Нега кеч қолдинг?!
Қиз:
— Билмайсизми, чиройли қизлар доим кечикиб келишга одатланган.
Йигит:
— Буни биламан, лекин сан нимага кеч қолдинг...?