Қора-юмор ҳақида латифалар
— Нимага унақа деб ўйлайсан?
— Уларни ўзи шунақа дейишади-ку! Бўш вақтимда кира қиламан, ўзимни ишим бор, бизнесим бор дейишади-ку!
— Маошим яхши. Нарх-наво ёмон!
— Ҳайдовчилик гувоҳномангиз борми?
— Бор, марҳамат.
— Машинани техник кўрик ҳужжатлари борми?
— Албатта.
— Суғурта полиси?
— Бор.
— Аптечка?
— Бор.
— Ўт ўчиргич?
— Бор.
— Ҳамма нарсангиз бўлса, бир ашулани шўхидан қўйинг, қистир-қистир бўлар...!
— Иложи йўқ. Кобальт машинасида ҳамма нарса бор-ку, лекин магнитофон йўқ...
У ҳам бўлса "Бир бор экан, бир йўқ экан. У ҳам бўлса пул экан" деган жумла тўғри келади.
— Ошди-ку!
— Бизларникини дегандик... Ўзингизникини эмас!
— Қандай эҳтиёж, муаммоларингиз бўлса, бизлар ҳал қилиб берамиз, - дебди.
— Бизда иккита катта муаммо бор, - дебди бир оқсоқол. — Аввало, бизда шифохона бору, шифокор йўқ.
Амалдор шартта мобил телефонидан кимнингдир рақамини терибди-да, бир четга ўтиб 1-2 дақиқа гаплашибди.
— Бу масалани гаплашиб ҳал қилдим. Шифокор эртагаёқ шу ерда бўлади. Энди иккинчи эҳтиёжингизни айтинг-чи?
— Қишлоғимизда мобил алоқа мутлақо ишламайди, - дебди оқсоқол.
— Уларни ёш боладек, машина йўлидан эҳтиёт қилишимиз керак.