Қора-юмор ҳақида латифалар
— Онажон, бу ерда хақиқатдан ҳам руслар яшаганми? - деса, онаси:
— Эҳ болам... Бунга узоқ йиллар бўлган... - дебди.
— Юр, кинога борамиз!
— Қўйсанг-чи! Икки килограм гўштни пулини йўқ қилиб келамиз...
— Шашликка борайлик...!
— Йўғ-е... Ўшани пулига гўшт олиб уйда еймиз.
— Ҳа! Қуруқ маошни ўзига бир ой яшашдан гаров боғлаганман.
— Нима, қизил диплом олиб берганимиз етмадими?
Карантин вақтида ҳам ойлик маошимиз тўлиқ берилишини, тиббий ниқоблар дорихоналарда 500 сўм эканини, озиқ-овқатларнинг нархи ошмаслигини эълон қилишди.
Кейин шу жойда мен уйғониб кетдим...
— Қаерга кетаяпсан? - сўрабди вирус.
— Зиёратга. Сен-чи?
— Сенинг юртингга, беш минг кишини олиб кетишга, — дебди вирус.
Ҳар ким ўз йўлида кетибди. Йил ўтиб, улар яна ўша жойда кўришиб қолишибди.
— Сен алдадинг, - дебди вирусга ҳалиги киши, — Беш минг кишини олиб кетаман деб, юртимдан эллик беш минг одамни олиб кетибсан!
— Йўқ, Мен ростдан ҳам беш минг кишини олиб кетдим. Қолгани ваҳимадан, айримлари озиқ-овқатга бўкиб ўлишди, - дебди вирус.
— Улар “эркин” деган буйруқни нотўғри бажаришади.
— Улар “эркин” деган буйруқни нотўғри бажаришади.