Qora-yumor haqida latifalar

Qari chol aerodromga kelib uchuvchiga:
— Iltimos, meni kampirim bilan samolyotingda uchirib kelgin.
— Buni iloji yo‘q!
— Yo‘q dema bolam. Shu yoshga kirib, hali biror marta-yam osmonda uchmaganmiz. Samolyotga chiqish orzuimiz bor!
Uchuvchi rozi bo‘lib, chol va kampirni samolyotga chiqaribdi-da debdi:
— Faqat bitta shartim bor otaxon, agar baqirsangiz shu zahoti yerga qaytamiz.
— Xo‘p, baqirmayman, - debdi chol.
Samolyot havoga ko‘tarilibdi. Uchuvchi bor mahoratini ko‘rsatib, eng yuqori balandlikka chiqibdi. Tepaga , so‘ng zudlik bilan pastga sho‘ng‘ibdi, bir tomonga qayrilib uchibdi. Samolyotni charxpalak singari aylantirib tashlasa ham, chol-kampir indamasmish.
Yerga qo‘ngach, uchuvchi cholga qarab:
— Ha otaxon, qo‘rqmadingizmi? Rostini ayting, baqirib yuboray dedingizmi?, - desa, chol:
— To‘g‘risini aytganda, kampirim samolyotingdan tushib ketganda sal baqirib yuboray dedim bolam, - degan ekan.
Bir aroqxo‘rning ichgisi kelib ko‘chaga chiqibdi. Hamma do‘konlar berk ekan. Nima qilishini bilmay tursa, notanish kampir unga qarab imlabdi.
Yaqinroq borsa, kampir unga bir shisha aroq ko‘rsatibdi:
— O-xo, buvijon, aroq necha pul?
— Uch ming besh yuz so‘m. Agar yana ichging kelsa, manavi raqamga telefon qil!
Piyonista aroqni uyiga olib kelib ichib ko‘rsa, oddiy suv!
Rosa jahli chiqib, kampir bergan raqamga qo‘ng‘irok qilibdi.
U yokdan ovoz eshitilibdi:
— Shahar suv oqova tarmog‘i eshitadi...
Bir yigit shartnoma bilan 10 yil Afrikaning chekka bir hududida ishlab kelibdi. Aeroportda uni do‘stlari kutib olishibdi. Yelkasida bitta maymuncha bilan do‘stlarini oldiga kelibdi. Bir do‘sti undan so‘rabdi:
— Ho‘sh do‘stim, u yerlar qanday ekan?
— Nimasini aytasan, juda issiq, suv yo‘q, ishlash qiyin...
— Kelin masalasi-chi? Uylandingmi?
— Oziq-ovqat ham taqchil ekan.
— Uylanish masalasi qanday ekan deyapmiz?
— Do‘kon ham yo‘q, biron nima olmoqchi bo‘lsang, 2 soat mashinada borish kerak.
— Ey, sendan ayollar haqida so‘radik, - deyishsa, yelkasida o‘tirgan maymuncha:
— Dada, sizdan onamni so‘rashyapti! – dermish.
Sud jarayoni. Sudya:
— Siz qaynonangizni bo‘g‘ib o‘ldirganlikda ayblanasiz! O‘zingizni oqlash uchun biror narsa deya olasizmi?
Aybdor:
— Bunaqa bo‘ladi deb hecham o‘ylamagandim! Qaynonamni burni qonayotgandi, qon to‘xtasin deb tomog‘idan birpas siqib turdim xolos!
Daraxt tepasida rektor, dekan va kafedra mudiri o‘tirishgan ekan. Bir payt daraxt tagidan talaba o‘tib qoldi.
Rektor:
— Kelinglar, uning oyog‘i ostiga 10000 so‘m tashlaymiz. Uni olib, hursandchilik uchun ichadi. Biz uni qo‘lga tushurib, stipendiyasidan mahrum qilamiza.
Dekan:
— Yo‘q, yaxshisi 50000 so‘m tashlasak, butun gruppa ichadi. Hammasini stipendiyasini bekor qilamiza.
Kafedra mudiri dekan qulog‘iga:
— Yaxshisi, rektorni daraxtdan itarib yuborsak, yarim soatdan so‘ng butun institut hursandchiligidan ichadi.
Ikki dugona suhbatlashmoqda:
— Erim kecha menga: Sen hech ham semiz emassan, sening formang ideal, - dedi.
— To‘g‘ri-da, axir u matematik-ku! Uning uchun eng ideal forma bu shar.
Poshsho bir kuni Afandini koyidi:
— Falonchiga bir ish buyursam, hamma vaqt ikki-uch ishni biryo‘la bajarib keladi. Siz esa birorta ishni ham tuzukroq bajarib kelolmaysiz!
Ittifoqo bir kuni poshsho kasal bo‘lib, tabib aytib kelishni Afandiga buyurdi.
Afandi borib to‘rt kishini boshlab keldi-da, poshshoga ta’zim qilib, faxr bilan dedi:
— Kamina qulingiz ham to‘rt ishni bir yo‘la bajarib keldi, mana!— Orqada turgan odamlarni ko‘rsatdi.
— Men sizni tabibga yuborgan edim, bular kimlar, nima ish qilishadi?—so‘radi poshsho g‘azablanib.
— Taqsir, kasalsiz, issiq jonga ishonch yo‘q. Bularning biri — tabib, sizni davolaydi, ikkinchisi sol, bordi-yu, o‘lib qolgudek bo‘lsangiz murdangizni yuvadi, uchinchisi — janozangizni o‘qiydigan imom, to‘rtinchi-si bo‘lsa — go‘rkov,— deb javob berdi Afandi.
Eri ishidan ertaroq qaytib kelib, xotiniga debdi:
— Xotin, bolalarni kiyintir. Bugun hayvonot bog‘iga boramiz!
Xotini ajablanib:
— Nega? Dab-durustdan boramiz deyapsiz? – desa, eri jahli chiqib:
— O‘zing nyecha kundan beri qarindoshlarimni sog‘indim, ko‘rgani borib-kelaylik deb holi-jonimga qo‘ymayapsan-ku! – debdi.
Podsho bir kuni Afandidan so‘radi:
— Afandi, mening qadr-qimmatim qancha bo‘lar ekan?
Afandi o‘ylanib turib javob berdi:
— Qadr-qimmatingiz yuz tilladan oshmaydi. Podshoning achchig‘i kelib, g‘azab bilan qichqirdi:
— Nega mening qadr-qimmatimni bunchalik pastga urasan, belimdagi kamarimning o‘zi yuz tilla-ku!
— O‘zingizni bosing, Podsho,— dedi Afandi,— shuning uchun yuz tilla dedim-da. Agar belingizdagi kamar bo‘lmasa, o‘zingiz bir chaqaga ham arzimaysiz.
Bir bolakay buvisiga konfet beribdi. Buvisi konfetni shimib o‘tirsa, bolakay:
— Buvi konfet mazalimi, - debdi.
Buvisi:
— Ha, bolam mazali ekan.
Bolakay:
— Unda nimaga olapar shimmay tashladi.