— Nega behayo saytda o‘tiribsiz?
Yigit:
— Nima deyapsan? Bu seni instagraming-ku!
— Salom do‘stim! O‘zgarib ketibsan. Nima ish qilyapsan?
— Menmi? Tadbirkorman.
— Tadbirkor? O‘x-o‘, zo‘r-ku! Aynan qanday tadbirkorsan?
— Och qolmaslik chora-tadbirlarini qidirib topaman.
Birinchidan: Internetni o‘chirish kerak.
Ikkinchidan: Ishlash uchun ko‘chaga chiqish kerak.
— Ha, qayoqqa yo‘l oldingiz?
— Bozordan ot sotib olaman, - debdi eri.
— Xudo xohlasa deng adasi! – debdi xotini.
Eri bo‘lsa:
— Pulim bor. Bozorga ketyapman. Xudo xohlasa ham, xohlamasa ham aniq ot olaman, - deb bozorga ketibdi.
Bozorda yurib-yurib bir otni tanlabdi-da, cho‘ntagiga qo‘lini solsa, pullar yo‘q emish.
Uyga bo‘sh qaytgan eridan xotini:
— Ot qani adasi? – deb so‘rasa, eri:
— Xudo xohlasa kisavurlar o‘g‘irlab ketishdi, - dermish.
— Shu gap rostmi, ayrim ayollar mashinani erkaklardan yaxshi boshqarar emish?
Instruktor:
— Yo‘q, unaqa emas. Ayrim erkaklar xotinlardan battar boshqaradi mashinani.
Fahmlashimcha “katta kresloda” o‘tirganlar bu iborani juda yaxshi o‘zlashtirganga o‘xshashadi.
— Tezroq bo‘lsangiz-chi! Orqamdan hamkasblaringiz quvlab kelishyapti.
Dallol:
— Sizga bitta kompyuter, Arteldan barakali kir yuvish mashinasi va gaz plitasi beraman. O‘yinni shu yerda to‘xtatasizmi? – debdi.
Yigit ko‘p ham o‘ylamasdan:
— Aka, kompyuter bilan kir yuvish mashinasi kerak emas. Qishlog‘imizda svet yo‘q, gaz plitasi ham kerak emas. Unga yoqadigan gazimiz yo‘q. Yaxshi, shu sovg‘alarni o‘rniga bir mashina o‘tin bering. Oilam bilan qishdan eson-omon chiqib olardim. Bir moshina o‘tinga o‘yinni to‘xtatgan bo‘lardim... – degan ekan.