Bir yosh cho‘pon o‘rtog‘iga qarab debdi:
— Agar nechta qo‘yim borligini aytsang, ikkalasini ham senga beraman.
Avtobusga og‘ir sumkalar bilan chiqqan ayol birorta bo‘sh o‘rindiq topa olmabdi. O‘tirgan erkak yo‘lovchilar esa o‘zini uxlayotgandek ko‘zini yumib olibdi.
Ayol ovoz chiqarib:
— Tushunarli, birorta ham erkak yo‘q ekan, - desa, o‘tirganlardan biri:
— Erkaklar bor. O‘rindiqlar yo‘q, - dermish.
— O‘qituvchi xalqi juda-yam sodda, nima desang o‘shanga ko‘naveradi. Ishonmasang sinab ko‘ramiz, - deyishibdi.
Bir kuni hamma o‘qituvchilarni yig‘ib:
— Bugun soat 14:00da sizlarni dorga osamiz. Kelish majburiy! - deyishibdi.
Aytilgan vaqtga yetib kelgan o‘qituvchilar birortasi ham indamasmish.
— Ana ko‘rdingmi, bularga baribir. Bittasi ham qarshi chiqmaydi. Nima desang ham ko‘naveradi. Chopiqqa ham, qurilishga ham, dalaga ham, ko‘cha tozalashga ham yo‘q demay ketaveradi. Qara hech biri indamayapti, -deb turishsa, bitta o‘qituvchi asta qo‘l ko‘taribdi.
— Hayriyat! Ana bor ekan-ku, o‘z huquqini biladigani. Qani, marhamat gapiring! - deyishsa, qo‘l ko‘targan o‘qituvchi:
— Bir nimani so‘rasam bo‘ladimi? – debdi.
— So‘rang, eshitaman.
— Osish uchun ipni o‘zlaring berasizlarmi yoki o‘zimiz bilan olib kelaylikmi? - dermish.
Avtobus to‘xtashi bilan bekatda turgan birduduqroq kishi barmog‘ini haydovchiga uzatib olib:
— Pax-pax-pax paxtakorga boradimi? – desa, haydovchi:
— Chiqing amaki, boradi. Hammani otib tashladingiz, - degan ekan.
— Sudlanuvchi, o‘g‘rilik jinoyatiga qo‘l urishga sizni nima majbur qildi?
— Nima emas, kim deng! Ularni o‘zi yonimga kelib “Tilla zanjir bilan soatni yech!” deyishdi. Men ham ularni tilla zanjiri va soatini yechdim xolos...!
Yigit:
— Menga turmushga chiqasizmi?
Qiz:
— Men turmushga chiqadigan yigit kuchli va ishbilarmon ham bo‘lishi kerak.
Yigit:
— Axir men seni bezorilardan qutqardim-ku!
Qiz:
— Albatta! Lekin ishbilarmon emassiz-ku?!
Yigit:
— Agar bilsang, o‘sha bezorilarni yuborgan ham men bo‘laman.
Ikki sevishgan gaplashib o‘tiribdi. Qiz:
— Dadam bilan gaplashib ko‘ring. Menga shunda uylansangiz bo‘ladi, - debdi.
Yigit qizning otasini yoniga boribdi. Otasi yigitdan so‘rabdi:
— Nima ish qilasan?
— Falon joyda.
— Maoshing qancha? – yana so‘rabdi qizning otasi. ⠀
— 400 ming so‘m debdi yigit.
— Iye, bu oyliging qizim bir oyda yeydigan go‘shtning ham puli emas-ku! – deb yigitni haydab yuboribdi otasi.
Yigit qizning uyidan chiqib ketayotsa, qiz:
— Ha, otam rozi bo‘lmadilarmi? - desa, yigit qizga qarab:
— Bor-yey! Sen ham ko‘p go‘sht yeydigan o‘zbeklardan ekansan! – dermish.
Zamonamiz rivojlanib ketdi. Aqlli ko‘zoynak, aqlli soat, aqlli krasovka, hatto aqlli shahar. Hammasi aqlli. Shu..., faqat odamlar ahmoq!
Afandi eshagini yetaklab ketayotsa, oldidan katta amaldor chiqib qolibdi.
— Ha, afandi! Eshagingizni maktabga olib ketyapsizmi? – debdi amaldor kulib.
— To‘g‘ri topdingiz. Maktabga ketyapti. O‘qisin! Yaxshi o‘qisa, kelajakda katta amaldor bo‘ladi, - degan ekan hozirjavob afandi.
Milliarder Roman Abramovich jangari va detektiv filmlarni tomosha qilishni yoqtirmaydi. Chunki u arzimagan 10 million dollar uchun bir-birini o‘ldirishga tayyor bo‘lgan odamlarni umuman tushunmaydi.