“Agar mening Matiz mashinamni YPH xodimlari jarima maydonchasiga olib ketishgan bo‘lsa, boquvchisini yo‘qotgan kishi sifatida nafaqa olishga haqqim bormi?”.
— Unda propiska qayerga qo‘yilarkan?
— U yerda propiska degan narsa yo‘q!
— G‘alati. Unda militsiya to‘xtatsa nimani so‘raydi?
— Militsiya to‘xtatib hujjat so‘rashga haqqi yo‘q...
— Ola, Jumanazar!
— Nima, akang sportchimi?
— Yo‘q, akam PhotoShop da ishlashni biladi.
— Kelganingizda eshigimizni qattiq tepib ochib kiraveringlar!
— Nega tepar ekanmiz? Qo‘limiz bilan ochib kiramiz, - deyishsa, haligi odam:
— Qo‘lingizda sovg‘a-salomlar bilan ocha olmaysizlar-da! – degan ekan.
— Farqi shundaki, chuqurga yaqinlashganda hamma haydovchi mashinani sekinlatadi...
— Sizni qo‘li gul usta deb eshitdim. Hattoki, yo‘qdan bor qilar ekansiz. Meni bir sigirim bor. Unga boshpana qurib bersangiz. Faqat bitta shiferim bor. Nima qilamiz usta, iloji bormi?
— Nega menga aroq ichishga ruxsat bermaysan!? Axir kap-katta odamman-ku!
Xotini bo‘lsa:
— Siz aroq ichib olgach, o‘zingizni ushlab turishni bilmaysiz! – desa, eri:
— Har safar ichganimda sekin o‘rganib boryapman-da! – dermish.
— “Xonaki tovuq tuxumlari”... Tovuqlarni o‘zi qani?
Sotuvchi:
— Katakda, albatta!
Xaridor:
— Narigi do‘konda “Xonaki tovuq go‘shtlari” deb yozilgan ekan. Shunga so‘rayapman...
— Garov o‘ynaysanmi? Hozir meni xotinim eshikni “Jonim” degan so‘z bilan ochadi.
Ikkinchisi:
— Nimalar deyapsan? Sen o‘lgudek mastsan! Yarim tunda uyga qaytyapsan? Qanaqasiga xotining “Jonim” desin!?
— Hozir ko‘rasan! – debdi-da, eshik qo‘ng‘irog‘ini bosib debdi:
— Eshikni och jonim...
Xotini bo‘lsa:
— Jonim?! Hozir ta’ziringizni beraman! – deb eshikni ochgan ekan.