— Boja, sizga bitta yaxshi, bitta yomon xabarim bor. Qaysi biridan boshlay?
— Yaxshisidan.
— Meni tabriklang! Qaynonamiz o‘n kun biznikida turib, vanihoyat bugun ketyapti...
— Zo‘r-ku! Yomoni-chi?
— Endi o‘n kun sizlarnikida turib, keyin uyiga qaytmoqchi.
— Biz qanday qilib aqilli bo‘la olamiz?
Haligi odam debdi:
— Hov anavi uyni ko‘ryapsanmi? O‘shani tomiga chiqib, sakrasangiz aqilli bo‘lasizlar.
Birinchi ahmoq tomga chiqib pastga sakrasa, qumni ustiga tushibdi. Yoniga ikkinchisi yugurib kelib:
— Lat yemadingmi? – desa, haligi sakragani:
— Qo‘lingni ol, ahmoq! – dermish.
Hammada bor. Lekin kimlardir ishlatyapti, kimlardir yo‘q...!
Yoki Telegrammga o‘xshaydi. Ba’zan ishlamay qoladi.
— O‘g‘lim, bog‘chada urishib turasizlarmi?
O‘g‘li:
— Ha, urishamiz!
— Kim yutadi?
— Bog‘cha opamiz.
— Adasi meni sevasizmi? – desa, eri:
— Ahmoq xotin, shuni to‘ydan avval so‘rasang bo‘lmasmidi?! – dermish.
—O‘rtoq, oxirgi marta qachon cho‘milding?
Do‘sti javob beribdi:
— Ikki yilcha bo‘ldi shekilli.
— Ha yaxshi...
— O‘zing-chi, qachon cho‘milding?
— Men oxirgi marta olti oy oldin basseynga borgandim.
— Baliq bo‘lib ket-yey, o‘rtoq!
— Ishonasanmi? Bir oy avval yasashni boshlagan pazlni kecha tugatdim.
— Hazllashyapsanmi?! Axir shunchalik ham sekin yasaysanmi?
— Nimasi sekin!? Pazlni qutisida 3-6 degan yozuvlar bor edi-ku! Demak men tez yasaganman.
— Jonim, uyimizning devorlari ingichka ekan. Sal balandroq gapirsam, qo‘shnilarga eshitiladi. Shu devorlarni qalinrog‘iga almashtirsakmikan? – desa, eri xotirjam o‘tirib:
— Havotir olma! Qo‘shnilarning o‘zi seni ovozingni eshitishlari bilan devorlarini almashtirib olishadi, - dermish.
— Nimaga endi bosa olmas ekan?
— Mana misol uchun, sen televizorni yuzingga bosib uxlay olasanmi?
— Nega xafasan bolam?
— Uyda oyim bilan adam janjallashishyapti. Adam oyimni “Sen filsan!” desa, oyim adamga “Maymun” deb baqiryapti. Ota-onam fil va maymun bo‘lishsa, men unda kimman? – degan ekan bolakay.