— Jonim, biz qachondir turmush quramiz-a?
Yigit:
— Nima, biz aqldan ozganmizmi?!
— Siz mendan avval ham boshqa yigitlar bilan yurganmisiz? - desa qiz jim bo‘lib qolibdi. Yigit ichida “Xafa qilib qo‘ydim, ko‘ngliga ozor berdim”, deb o‘ylab:
— Qo‘ying, jonim. Meni kechiring, - desa, qiz:
— Jim turing ... 76, 77, 78, ...
Lekin ayrim hududlarda hech bir sababsiz, minglab odamlar elektr tokisiz qolsa hech kimni ishi yo‘q.
— Ustoz, paxta eksam yaxshi yashaymanmi, yoki paxta tersammi?
Ustoz piri komil ko‘p o‘ylamay javob berdi:
— Bo‘tam, paxta qo‘ysang zo‘r yashaysan!
— Ko‘risha olamizmi?
Qiz:
— Yo‘q! To‘ydan keyin...
Yigit:
— To‘ydan keyin ering ruxsat bermaydi-ku!
— A-a-a-anvar, - debdi haligi odam.
— Nega ismingizni A-a-a-anvar deyapsiz? Duduqmisiz? – debdi.
— Yo‘q, pasportimga ismimni shunday yozishgan, - dyeb javob bergan ekan.
— Men borib ajratay. Bo‘lmasa hozir anavi odam pichoqni ishlatsa, jinoyat bo‘ladi. Men ajratmaganim uchun jazolashadi. Pulsiz, ishsiz qolib ketaman, - desa, vrach:
— Shoshmay tur! – debdi.
Ko‘p o‘tmay urishayotganlarlardan biri ikkinchisini pichoqlab qo‘yibdi. Shunda vrach:
— Ana, endi borsak bo‘ladi. Pichoq ko‘targani seniki, jarohatlangani meniki. Ikkalamizga ham ish bor! – dermish