— Hoy usta bola, burama mixlaring asfaltga to‘kilyapti.
Bola:
— Men hali usta emasman, vulkanizatsiyada shogirdman!
— Iye chumoli, nega yotib olding? - desa, chumoli:
— Sen ketaver do‘stim! Meni chegarachilar ko‘rib qoldi, - dermish
— Qaynonang mehmonga keladi.
Bemor cho‘ntagidan telefonini chiqarib, kamerasini yoqibdi-da, — Nima dedingiz? – debdi.
Vrach:
— 20 mingga dori-darmonlar olasiz dedim, - dermish.
— Nima qilyapsizlar? – desa, xodimlar:
— Xolajon, biz doim shunaqa qilamiz. Firmamiz ishlari yurishmay qolsa buyum va jihozlarni joyini almashtiramiz. Shunda savdo ham yurishib ketadi, - deyishibdi.
Shunda farrosh:
— Eh... Myen bu yerda ancha yildan beri ishlayman. Boshliq savdo pasayib, ishlar yurishmay qolganidan xabar topgan zahoti mebellarni emas, xodimlarni almashtiradi, - dermish.
— Sen qaysi institutga kirding?
— Tibbiyotga. Sen-chi?
— Veterinar bo‘lishga o‘qiyapman. Juda yaxshi bo‘pti. Institutni tamomlagach, bir-birimizni davolay olarkanmiz.
“Qishloqda tuxum rejasi bajarilmayotgan paytda, senlar karusel uchib yurganingga o‘laymi..!”
— Ha afandi, nega yig‘layapsiz? – debdi qo‘shnisi.
— Nega yig‘lamay?! Tomdan choponim tushib ketdi, - debdi afandi.
— Choponingiz tushib ketgan bo‘lsa, siz nega buncha yig‘laysiz? – so‘rabdi hayron bo‘lgan qo‘shni.
— Yig‘laymanda! Choponimning ichida o‘zim ham bor edim... – degan ekan afandi.