— Iye otaxon, sevgan qizingiz bo‘lganmidi? – deb so‘rabdi vrach.
Otaxon:
— Yo‘g‘-ye bolam! Portugaliyaga urushga borganimda “Portugaliya” deb yozdirib olgandim. Nechi yil o‘tdi. Yozuvni yarmi o‘chib, “galiya”si qoldi, - dermish.
— Ha xotin, tinchlikmi? – desa, - xotini:
— O‘ling, sizmidingiz, - dermish.
— Avval bitta odamga ovqat qilardim.
— Endi-chi?
— Endi, ikki kishilik ovqat qilyapman.
— Bilasanmi do‘stim, eng katta baliq qaysi?
— Kit, - debdi afandi.
— O‘sha kitdan to‘rttasini ovlaganman, - deb maqtanibdi do‘sti.
Biroz turib yana:
— Eng katta ayiq qaysi? – so‘rabdi do‘sti.
— Oq ayiq, - javob beribdi afandi.
— Oq ayiqdanam to‘rttasini otganman, - debdi do‘sti.
Jahli chiqqan afandi “Shoshmay tur” deb:
— O‘lik dengizni bilasanmi do‘stim? O‘sha dengizni men o‘ldirganman, - degan ekan.
Bir kuni2 dona sochi qolibdi.
Sochlarini ikki tarafga qilib, ishga ketibdi.
Ertasi kuni uyg‘onsa,boshida 1 tola soch qolganmush.
Ko‘zguga qarab, jahl bilan o‘ziga-o‘zi:
— Endi sochimni to‘zg‘itib, alvastiga o‘xshab ketarkanman-da, - degan ekan.
— Nega? Nima bo‘ldi?
— Tuni bilan klubma-klub izg‘ib yuradigan xotinni menga keragi yo‘q!
— Kechasi klublarda nima qiladi xotining?
— Meni qidiradi-da...!
— Chunki zreniyam -5!!!
— O‘tgan zamonda bir mamlakat shahzodasi boshqa podshohlikning malikasini sevib qolibdi.
Malikaga xat yozib, kabutardan jo‘natibdi. Uch kecha-yu, uch kunduz uxlamasdan, malikadan xat kutibdi. Vanihoyat, kabutar uchib kelibdi.
— Keyin nima bo‘pti ada? – so‘rabdi qizi.
— Qarasa, oyog‘iga xat bog‘langan. Malika javob yozibdi, deb o‘ylab, shoshib-pishib xatni ochib qarasa...
— Nima yozilgan ekan xatda? – yana qiziqib so‘rabdi qizi.
— U yerda “Qilich va qalqonlarga buyurtma olamiz. Arzon narxlarda”, - degan reklama turganmish.
— Mana ko‘rasan, 5 yildan keyin biz amerikaliklardek yashaymiz! Hayotimiz ularnikidan ham yaxshi bo‘ladi...!
Og‘aynisi hayron bo‘lib:
— Ular-chi? Ular 5 yildan keyin nima qilishadi unda?