— O‘rtoq praporshik, samolyotdan sakragan vaqtim menga bergan mana bu parashyutingiz ochilmay qolsa-chi?
— Qaytarib olib kelasan, boshqasiga almashtirib beraman.
O‘zbek, qozoq, rus va gruzin to‘rt askar yigitlar poyezdda xizmatdan qaytayotgan ekanlar.
Gruzin yigit:
— Men vatanim uchun pul to‘la hamyonimni ayamayman, - deb, oynadan hamyonini tashlab yuboribdi.
Poyezd Rossiyaga kelgach, rus yigit boshini derazadan chiqarib:
— Vatanim uchun men eng qimmat suvenirimni ayamayman, - deb harbiy xizmatdan olib kelayotgan esdalik sovg‘asini tashlab yuboribdi.
Poyezd Toshkentga kirib kelgach, o‘zbek yigit:
— O‘zbekistonim uchun hamyon, suvenir nima degan gap!? Hattoki, yaqin qardosh do‘stimni ham ayamayman, - deb qozoqni oynadan tashlab yuborgan ekan.
Og‘ir bemor:
— Doktor, yana qancha yashayman? - deb so‘rabdi.
Doktor:
— Havotir olmang! Uzoq yillar yashaysiz, yaqinlaringiz xotirasida.
Bir yigit kasalxonada boshdan-oyoq gips holatda yotgan emish. Yoniga bir do‘sti uni ko‘rgani keldi va undan so‘radi:
— Iye, Alijon do‘stim qanday qilib bu ahvolga tushib qolding?
Alijon:
— Bir mashina katta tezlikda kelib, qaynonamni urib yubordi.
Do‘sti yana so‘radi:
— Qaynonangni mashina urib ketgan bo‘lsa, sen nega bu ahvolda yotibsan?
Alijon:
— O‘sha mashinani g‘ildiragini o‘paman degandim... shu xolos.
Bir ayol taksi to‘xtatib:
— Tug‘ruqxonaga! Faqat sal tezroq...- debdi.
Vahimaga tushgan haydovchi mashinani shunaqangi uchrib ketibdi-ki, svetoforlarga umuman qaramasmush...
Orqa o‘rindiqda o‘tirgan ayol baqira boshlabdi:
— Nimalar qilyapsiz? Sekinroq haydang! Tug‘ruqxonaga ishlash uchun ketyapman! Vrachman! Homilador emas!!!
Bir kuni afandi xonaga kirib o‘tirib olib, stullarni sanabdi.
Sanasa, 7 ta chiqibdi. Qaytib yana xonaga kirib sanasa, 8 ta emish. Ko‘ziga ishonmasdan, hovlini aylanib kelibdi-da, xonaga kirib yana o‘tirib olib, sanasa, 7 ta stul chiqibdi. Shunda xursand bo‘lib, "hammasi joyida ekan", deb o‘tirgan stulidan turib chiqib ketibdi.
Bryus Li O‘zbekistonga kelib, Yunusoboddagi Stroy Mir ni aylanib yursa, qurilish asboblari do‘konida lomni ko‘rib qolibdi. Bryus Li o‘zini ko‘rsatib qo‘ymoqchi bo‘lib, sotuvchi cholga qarab turib, lomni qo‘li bilan qayirib tashlabdi-da, joyiga qo‘yibdi. Jahli chiqqan chol:
— Olmasang nima qilasan tegib, - debdi-da, lomni yana tekislab qo‘ygan ekan.
Kunlarning birida fermerning oti kasal bo‘lib qolibdi. Har qancha davolasa ham tuzalmabdi. Veterinar vrach olib kelib ko‘rsatsa, vrach otxonadan tashqariga debdi:
— Hozir bitta dori ichiraman, ertaga oyoqqa tursa-turdi. Turmasa, so‘yib yuboring!
Bu gapni hovlida yurgan xo‘roz eshitib qolibdi. Otxonaga kirib, bor gapni otga aytib beribdi.
Ertasi kuni egasi kirsa, ot zo‘rg‘a oyoqqa turibdi. Otning egasi cho‘ntagidan telefonini olib:
— Allo, doktor. Otim tuzaldi. Kelsangiz, suyunchisiga xo‘rozimni so‘yib, bir mazza qilib o‘tirardik, - dermish.
To‘yda bir ayol yonidagi ayolga qarab:
— O‘ynang Sobirjon, - desa, boyagi ayol:
— Meni ismim Sobirjon emas Farida, - debdi.
U ayol dermish:
— Sizni ismingiz Faridami, yo‘qmi bilmadimu, meni erimni telefonida Sobirjon deb yozilgan.
Bir kuni afandi chaynagan saqichini burniga yopishtirib ketayosa, qo‘shnisi ko‘rib qolib:
— Iye, ha afandi tinchlikmi?! Burnizga saqichni nega yopishtirib olibsiz, - desa, afandi pinagini buzmay:
— Ey taqsir, men bir kambag‘al odam bo‘lsam... Kambag‘al odamni esa boyligi ko‘zini yonida turishi kerak, - degan ekan.