— Nima deding? Qaytar-chi!
— Sen tentaksan!
— Yana bir qaytar!
— Sen tentaksan deyapman.
— Tentak odamni buyruqlarini bajaryapsan-ku! O‘zing kim bo‘lasan unda?!
— E, qoyil o‘g‘lim! Huddi o‘zimni chizibsan-ku! Faqat nega sochimni rangini jigarrangga bo‘yading? - so‘rabdi ota.
Shunda o‘g‘il qalamlariga qarab turib:
— Menda "kal" rang yo‘q-da, dada, - dermish.
— Nima ekayotibsiz?
— Ko‘chat, - dedi bog‘bon,- hademay ko‘karib mevaga kiradi.
— Hammasi quruq kaltak-ku! - dedi Afandi taajjublanib.
— Ha, yer-suv quruq kaltakni ham ko‘kartiraveradi.
— Bo‘masa meni ham yerga ko‘mib qo‘ying, - iltimos qildi Afandi.
Bog‘bon kulib Afandining beligacha tuproq tortib ko‘mib qo‘ydi.
Afandy peshingacha izg‘irin shamolda turdi, qorni ochdi, badaniga zax o‘tdi. Bog‘bon peshinda ovqatga o‘tirganida Afandi qichqirdi:
— Taqsir, men bu yerda tomir otib, mevaga kirmaydiganga o‘xshayman, iloji bo‘lsa meni ovqatga yaqinroq joyga o‘tqazsangiz.
— Xotinimning qo‘li gul! Shimimga yamoq solsa, yamoq solgani umuman bilinmaydi-e!
Ikkinchisi bo‘sh kemadi:
— E buning nima bo‘pti!? Mening xotinchamni qo‘lini gul desang arziydi! Kiyimlarini yuvsa, yuvgani umuman bilinmaydi!
— Sizga nechi pullik narkozdan qilay?
— Eng arzonidan!
— Alla, alla, alla-yo...
1. Boshliq hamisha haq.
2. Boshliq kech qolmaydi, ish yuzasidan ushlanib qoladi.
3. Boshliq xodimalarga tegajoqlik qilmaydi, ularga e’tibor qaratadi.
4. Boshliqni xonasiga o‘zingni g‘oyalaring bilan kirib, boshliqni g‘oyalari bilan chiqishing kerak.
— Allo, adasi, kecha men sizga aytgan tilla zanjirni bugun qo‘shnimiz sotib chiqdi. Olaveraymi?
— Ha, olaver!
— Keyin, internet orqali yangi telefonga ham buyurtma berib yubormoqchiman, maylimi?
— Mayli!
— Kelasi hafta 8 mart bayrami ekan. Shunga yangi ko‘ylak ham tiktirmoqchiman. Uydagi puldan olib, tikuvchiga borib kelsammikin degandim?!
— Xo‘p mayli, boraver!
Telefon suhbati tugagach, yigit telefonni joyiga qo‘yib debdi:
— Og‘aynilar, manavi telefon o‘zi kimniki edi???
— Qani, kim doskadagi yozuvni tarjima qiladi?
Orqa partada, direktorni yonida o‘tirgan bola qo‘lini ko‘tarib:
— Bugun uchrashsak bo‘ladimi? deb yozilgan ustoz, - desa, o‘qituvchini jahli chiqib:
— Nima? Voy tarbiyasiz-yey! Narsalaringni yig‘ishtir-da, yo‘qol!!!
Bola narsalarini yig‘ishtirib, direktorga qarab, yig‘lamsirab debdi:
— Nemischani tarjima qilishni bilmaskansiz, nima qilardingiz menga o‘rgatib?!...
— Sevgan qizingiz bormi?
— Yo‘q.
— Unday bo‘lsa, biron yerda uchrashib, tanishib olsak bo‘lar ekan.
— Afsuski, buning iloji yo‘q...
— Sabab?
— Xotinim ruxsat bermaydi.
— Ada, sinfdagi eng yalqov bola endi men emasman!
— Nega? Yaxshi o‘qiy boshladingmi?
— Yo‘q, bugun mendan ham yalqovroq bola keldi sinfimizga!