— Azizam, men bir soatda boraman, - deb qo‘yarkan.
Bir safar eri qo‘ng‘iroq qilmasdan, to‘ppa-to‘g‘ri uyga kelaveribdi. Eshikni ochib kirsa, xotini jazmani bilan o‘tirgan emish.
Sekin oyoq uchida ko‘chaga chiqibdi-da, qo‘ng‘iroq qilib:
— Azizam men yetib keldim, hozir uyga kiraman, - debdi. Kirsa, uyda xotinidan boshqa hech kim yo‘q! Shunda haligi erkak chuqur ho‘rsinib:
— Ikki "sent"ni tejayman deb, oilam buzilib ketay dedi-ya, - degan ekan.
Xudo ko‘rsatmasin, xotinim bilan ajrashadigan bo‘lsam...
— Doktor, go‘zallik ham bir dard emish. Shu rostmi?
Vrach:
— Xotirjam bo‘lavering. Siz soppa-sog‘siz!
— Men o‘sha taksichiman. Qaytimingizni beray desam, yo‘q bo‘lib qoldingiz. Qayoqqa ketib qoldingiz?, - desa, chol jahl bilan:
— Ahmoq ekansan! Mashinani kolodetsni yoniga ham to‘xtatasanmi?! Mashinadan to‘ppa-to‘g‘ri kolodetsga tushib ketgandim! - dermish.
— Mana qarang, bosh suyagi lat yegan.
Talaba:
— Balki, bosh-miya suyagidir?!
Vrach:
— Esing joyidami? Miya bormi bunda?! Miyasi bor odam, xotinini tug‘ilgan kuniga jazmanini boshlab keladimi?! Mana endi, nima ahvolda yotibdi...
— Ha, miyam bilan kirib, miyam bilan chiqdim!
— Siz o‘tgan hafta do‘stlaringiz bilan choyxonaga borganmidingiz?
— Ha, albatta xotin!
— Bugun choyxonachi Gulya telefon qilib, sizni so‘radi!!!
— Iye, qizikmisiz?! Men myehmonman! Shunaqayam farosatsiz bo‘lasizmi? - desa, sartarosh:
— Ukam sen mehmonliging uchun sovunga tuflab, keyin yuzingga surtmoqchiman. Shu yerlik bo‘lsang, yuzingga tuflab, keyin sovun surtaman, - dermish!
— Yozuvchini vafot etgan yilini ayting!
Talaba:
— Uni o‘ldi deyishga tilim bormaydi. U men uchun doim tirik!