— Segodnya kakaya pogoda?
— Sovuq Mariya Petrovna, maylimi derazalarni yopsak?
— Po russkiy, pojaluysta!
— Ahmoq, tentak, maylimi okna zakrыt?
— Allo, siz dalahovli sotish bilan shug‘ullanasizmi?
— Ha.
— Nega haroba bo‘lib ketgan dalahovlini qimmat narxda, ro‘parasidagi dang‘illama dalahovlini arzon pulga sotyapsiz?
— Haroba dalahovlidan chiroyli, ikki qavatli, dang‘illama dalahovlini tomosha qilsa bo‘ladi. Dang‘illama dalahovlidan-chi, harob bo‘lgan joy ko‘rinib turadi-ku...?!
— Sen o‘zing, aeroportni yonida yashaysan, haligacha uchishni o‘rganib olmading-ku...?!
— Qayerdan kelyapsan?
— Ey do‘stim. Kecha kechqurun kafeda bir ayol bilan tanishib qoldim. U meni uyiga taklif qildi. Endi uyiga kirib tursam, eri kelib qoldi. Ayol meni qo‘limga dazmol berib, kiyimlarni dazmol qilishimni aytdi. Eri kirgach, u meni mardikor ekanimni, kirlarni dazmollashga kelganimni aytdi.
— Ha, Liza aqlli ayol!
— Siz uni qayerdan taniysiz?
— Siz dazmol qilgan kirlarni, o‘tgan kuni men yuvgandim.
— Tila tilagingni, - debdi baliq.
— Toshkentdan Chimyonga bir zumda olib chiqadigan yo‘l qurib ber, - debdi haligi odam.
Baliq:
— Boshqa osonroq narsa so‘ragin! - desa, boyagi kishi:
— Xotinimni hecham tushunmayman. Har kuni kayfiyati har xil. Shu xotinimni tushunadigan qilib qo‘ygin, - desa, baliq:
— Chimyonga boradigan yo‘lni qachonga bitkazib beray? - dermish.
Ota:
— Nega "2" olding?
O‘g‘il:
— Ustozim 2+3 nechi bo‘ladi dedilar. Men 5 dedim.
Ota:
— Xo‘sh?
O‘g‘il:
— 3+2 nechi deb yana so‘radilar.
Ota:
— Tentak. Ahmoq. Esing joyidami? Ikkalasi ham bir xil-ku!
O‘g‘il:
— Men ham unga huddi shu so‘zlarni aytdim-da!
— Allo, mabodo uyingiz yonidan qo‘ylar podasi o‘tib ketmadimi?
— Nima, sen orqada qolib ketdingmi?!
— U meni tashlab ketmaydi. Vafodorligini sinab ko‘rmoqchi edim.
— Tentak, kim qopag‘on itni bo‘yinbog‘isiz qo‘yib yuboradi?!
— Sen ablahsan, sen ablahsan, - deyaveribdi.
Jahli chiqqan boshliq ishchisiga qarab:
— Agar mana shu to‘tingni qovurib kelsang, senga istaganingcha pul beraman, - debdi.
Ishchisi to‘tini olib, oshxonaga chiqibdi. To‘tiga rahmi kelib, muzlatgichdan tovuq go‘shtini olibdi-yu, qovuribdi. To‘tini esa oshxonada stol ostiga yashirib qo‘yibdi.
Tovuq go‘shtini to‘tiniki deb o‘ylab, paqqos tushirgan boshliq endi eshikdan chiqib ketayotsa, ishchisi:
— Xo‘jayin, pullarni bermaysizmi? - desa, boshliq:
— Qanaqa pul? Nima deyapsan?! - deb o‘dag‘aylay boshlabdi. Shu payt oshxonadan:
— Aytmadimmi, sen ablahsan deb! - dermish to‘ti.