Chunki u ayol olomon ichida erini yo‘qotib qo‘ygan edi-da...
— Ada nima ko‘ryapsiz?
— Yengil atletika bo‘yicha yugurish musobaqasini o‘g‘lim. Hozir hammasi yuguradi, bittasi g‘olib bo‘ladi. Ana shu bitta sportchiga sovrinni berishadi.
— Unday bo‘lsa qolganlari nega yugurishyapti ada???
— Bu meni o‘g‘lim!
— Iye, uzr. Siz uni otasi ekaningizni bilmabman.
— Men onasi bo‘laman!
— Ha, yam-yashil, keng dala!
— Qo‘ylar yashaydigan qo‘rani-chi, bilasanmi?
— Ha, atrofi taxta bilan o‘ralgan...
— Italiyani xaritadagi ko‘rinishi qandayligini bilasanmi?
— Yo‘q. Nimaga mendan bularni so‘rayapsan?
— Shunchaki, geografiyadan ko‘ra, sigir, qo‘ylarni yaxshiroq tushunishingni isbotlab bermoqchi edim.
— Doktor, tunlari tushimga ish vaqtim kiradi. Menga xo‘randalar ovqatlanib bo‘lgach, choy puli uzatishsa, men pullarni olmasdan, qo‘lim bilan itarib tashlayman, - debdi.
Vrach:
— Sizga qanday yordam berishim mumkin?! Tinchlantiradigan dori yozaymi?
— Yo‘q doktor, qo‘llarimni sindirib tashlang!
Tibbiy ko‘rikdan o‘tish uchun birinchi bo‘lib quyon kiribdi. Hafa bo‘lib qaytib chiqibdi.
Ayiq so‘rabdi:
— Nima bo‘ldi quyonvoy?
Quyon:
— Olishmadi. Oldimdagi ikkita tishim uzun ekan... Kel ayiqvoy, seni oldingdagi ikkita tishingni sug‘urib tashlaymiz. Seni armiyaga olishadi.
Ayiq tishlarini sug‘urib, ko‘rikka kirib ketibdi. Birozdan so‘ng "Qani quyon?" deb baqirib chiqibdi.
Hayvonlar:
— Ha nima bo‘ldi? - deyishsa, ayiq:
— Meni oyoqlarim qiyshiq ekan. Tishlarim emas, - degan ekan.
— Bugun nimalar qilding?
Xotin:
— Kir yuvdim, ovqat pishirdim, derazalarni yuvdim, uylarni tozaladim. Mana kiyimlarni dazmollab o‘tiribman. Agar ertaga internetga pul to‘lab kelmasangiz, uyga kiritmayman!!!
"Bir gap bo‘lar! Borganda, joyida hal qilarmiz!"
— Do‘stim, bu xotiningni qulog‘idagi zirakni qayerdan olding. Umrim bino bo‘lib, bunaqasini ko‘rmaganman.
— E-e, u zirak emas. Tug‘ilgan kuniga sovg‘a olay desam, hali oylikkacha ancha bor ekan. Kastyumimni tugmasini uzib olib, qulog‘iga qadab qo‘yganman...
— Kamtar! Aqlli!