Xotin:
— U bilan boshqa yashay olmayman! Erim uyda qo‘y boqyapti. Nafas olib bo‘lmaydi...
Sudya:
— Derazalarni ochib shamollatib tursa bo‘ladi-ku...?! Shunga ajrashish shartmi?
Xotin:
— Nimalar deyapsiz janob sudya!? Axir meni ilonlarim o‘rmalab tashqariga chiqib ketishadi-ku...
— Juda oson! Bo‘yim 167 sm, vaznim 54 kg.
— Bo‘ldi. O‘zim bilan tarozi va metr olib yuraman.
— Kim 2 yoki 3 baho olsa, to‘g‘ri do‘zaxga tushadi. Kim 4 yoki 5 baho olsa, jannatga...
— Vali o‘rnidan turib:
— Ustoz maktabni tirik tugatishga umid bormi?
Boshqa bemorlar:
— Qattiq og‘ritarkanmi?, - deb so‘rashsa,
Haligi odam og‘zidan ikkita uzilgan barmoqni olib tashlab:
— Bilmiman, men baqirmadim, - dermish.
— Adajon, menga planshet olib bering? – debdi.
Otasi:
— Sehrli so‘zni unutdingmi qizim...? – degan ekan,
Qizi:
— Jamila, – debdi.
Otasi hayron bo‘lib:
— Jamila? Bu nima deganing? - desa,
Qizi:
— Bu jazmaningizni ismi... - debdi.
Otasi o‘zini yo‘qotib:
— Planshetni qanaqa rangidan olib beray, ustiga g‘ilof ham kerakmi...? - dermish.
— Siz meni beshinchi erimga juda-yam o‘xshar ekansiz...!? - debdi
Erkak hayron bo‘lib:
— O‘zi erlaringiz nechta bo‘lgan? - deb so‘rasa, ayol:
— To‘rtta, - dermish.
— Kasalingizni da’vosi turp. Ko‘proq turp yeng!, - debdi.
Haligi odam ko‘chaga chiqib turp sotib o‘tirgan odamni hamma turpini sotib olibdi-da, sal nariroqqa borib tursa, turppurush telefonni olib:
— Allo, turp tugadi. Hozir bir qop sholg‘om keladi, - dermish.
— Sinf rahbarimni o‘zlari iltimos qildilar-da!
— Qanaqasiga axir?
— Ahmedov, nega orqa partada xingillab o‘tiribsan. Doskaga chiqib sababini ayt! Bizlar ham kulaylik, - dedilar o‘qituvchim. Keyin men gapirib berdim...