Bir gal yana shunaqa qilgan ekan, sotuvchi yerdagi hamma tangalarni yig‘ib:
— Qaytimi menga ham kerak emas, - deb uzoqroqqa sochib yuboribdi.
Haligi odam tangalar yotgan joyga borib, bir dona tangani cho‘ntagidan olib, yerga tashlabdi-da:
— Unda yana bitta pivo quy!, - dermish.
— Iltimos xotinjon, uchib ketma! Boshqa ichmayman!, - debdi.
— So‘nggi tilagingni ayt! Amalga oshiraman!, - debdi.
Jinoyatchi ko‘p o‘ylab o‘tirmay:
— Iltimos, qo‘llaringizni ushlab turay. Shunda qo‘rqmayman!, - dermish.
— Nimasi sahiy?
— Menga har kuni juda ko‘p gullar sovg‘a qiladi. Ayniqsa, o‘tgan hayitda sovg‘a qilgan gullarini ko‘pligini ko‘rsangiz edi...
— Voy, zo‘r-ku. U o‘zi qayerda ishlaydi?
— Qorovul bo‘lib ishlaydi.
— Bo‘magan gap. Qorovul shuncha pul toparmidi?
— U qabristonda qorovul.
— Bir, ikki! Bir, ikki! ...
Shu payt yosh bolakay kelib debdi:
— Amaki, men sanay qolay? O‘ngacha sanashni bilaman!
— Xotiningizni hayotini saqlab qoldik. Lekin u komada. Yaxshi parvarish qilsangiz, yana o‘n yil yashashi mumkin.
Vrach eriga qarasa, kayfiyati butunlay tushib ketibdi. Yig‘lab yuborishiga bir bahya qolganini ko‘rib:
— Hazillashdim. Xotiningizni saqlab qola olmadik, - debdi vrach.
— Oddiy askar Aliyev!
— Men!
— Faraz qiling, postda turibsiz. Kimdir post tomon emaklab kelmoqda. Qanday ish tutasiz?
— Ichib, oyog‘ida tura olmay qolgan batalon komandirini uyiga eltib qo‘yaman.
Domla:
— Ishlayman, - debdi.