— Uyga nega tong saharda qaytdingiz?!
Eri esa hech ikkilanmay:
— Bunday paytda boradigan boshqa joy bo‘lmasa nima qilishim kerak?! - dermish.
— Tug‘ilgan kuning qachon?, - deb so‘rabdi.
— May oyida. Nega so‘rayapsan?
— Senga parda sovg‘a qilmoqchiman. Derazangga osib qo‘yasan. Xotining uyda nuqul ochiq-sochiq kiyinib yuradi.
— Men esa seni tug‘ilgan kuningga binokl sovg‘a qilaman. Ko‘rgan ayoling, kim ekanini kuzatishing uchun...
— Baliqni boshini olmasdan turib, o‘ldirib huzurimga olib kelinglar! Uchchala vazir yo‘lga chiqibdi.
Birinchi vazir:
— Agar baliqni boshini olmasak, qanday qilib o‘ldiramiz, - debdi.
Ikkinchi vazir esa:
— Yaxshisi podshoh xuzuriga o‘lik baliqni olib boramiz, - debdi.
Shunda uchinchi vazir:
— Ey nodonlar! Shungayam aqlingiz yetmadimi? Baliqni o‘zimizning uslubda, suvga cho‘ktirib olib boramiz, - dermish.
— Seni dadang qayerda ishlaydi?
— Mani dadam bozor rahbari.
O‘qituvchisi birinchi bolani eng oldi qatordagi partaga o‘tkazibdi.
— Qani, seni dadang qayerda ishlaydi?
— Meni dadamni ikkita mebel do‘konlari bor, - deb javob beribdi ikkinchi o‘quvchi.
— Bozor rahbari o‘g‘lini yoniga o‘tir!, - debdi o‘qituvchisi.
— Qani, seni dadang kim?
— Meni dadam prokuraturada.
— Qani birinchi partada o‘tirganlar turlaring-chi! Ikkinchi partaga o‘tir ikkaloving! - deb uchinchi bolani eng oldi partaga o‘tqazgan o‘qituvchi yana so‘rabdi:
— Xo‘sh, dadang prokraturada nima ish qiladi?
— Bilmiman. Dadamni kecha ikkita odam olib ketishgandi-da o‘sha prokuratura degan joyga...dermish bola.
— Ada, nega bu kolbasani nomi "Doktorskiy"? Nima, uni faqat doktorlar yeydimi?
Otasi:
— Yo‘q o‘g‘lim! Bu kolbasani yeb bo‘lgach, to‘g‘ri doktorga boraverish kerakligini bildiradi...
— Qolganini nima qilamiz? - so‘rabdi yog‘furush.
— Orqasiga quy, - deb afandi kosani ag‘dargan ekan, ichidagi yog‘ to‘kilib ketibdi. Afandi ham ozginagina yog‘ni ko‘tarib, uyiga kelibdi. Yog‘ni ko‘rgan xotini qichqiribdi:
— Shu yog‘ni oldingiz xolosmi?
Afandi bo‘lsa:
— Ey nodon, ko‘p qichqirma! Bu yog‘ida ham bor, - debdi-da, kosani ag‘dargan ekan, qolgan yog‘ ham to‘kilib ketibdi.
— Uzukka pulim yo‘q!
— Unday bo‘lsa, ko‘ylak obering.
— Ko‘ylakka ham yo‘q pul...
— Og‘zimni yopish uchun hech bo‘lmasa saqich olib berarsiz?!
— O‘rmonimizdagi hayot kundan-kunga yaxshilanmoqda. Tez orada har bir daraxt shohlarida pishloqlar pishib turadi...
Qarg‘a esa buni eshitib, tulkining ustidan — "xa-xa-xa", - deb kulgan ekan, og‘zidagi pishloq to‘ppa-to‘g‘ri tulkining qo‘liga kelib tushibdi.
Shunda tulki pishloqni og‘ziga solib, daraxt tepasidagi qarg‘aga:
— Gazetadagi xabarlar ustidan kulish yaxshi emas, - degan ekan.
— Ota-bobolarimiz xotinning orqasidan emas, oldidan yurishgan.
Yigit esa:
— Ota-bobolarimiz davrida mina bo‘lmagan-da, - degan ekan.
— Eshagingizning fe’li yomon ekan. Oldidan kelganni tishlaydi, orqasidan kelganni tepadi. Bu eshakni birov tekinga ham olmaydi, - desa,
— Eshakni men bu yerga sotgani olib kelganim yo‘q, - dedi afandi, — uning menga ko‘rsatgan azobini boshqalar ham tatib ko‘rsin, - deb olib kelgan edim.