— U yoqqa mumkin emas.
— Baliq oviga boramizmi?
— Borish mumkin emas ovga.
— Uylanganingga afsuslanyapsanmi?
— Afsuslanish mumkin emas.
— Qizimning ko‘zlari nega kichkina? Axir bizning koreys qarindoshimiz yo‘q-ku!
Vrach:
— Ko‘zlarini yon tomonini qarab ko‘ring-chi, kattalashtirish moslamasi yo‘qmikin?
— Shu bolam, bir kuni sheriklarimni topolmay, adashib qoldim. O‘rmonda ketayotsam, qarshimdan uchta nemis dushmanlari chiqib qoldi. Shartta cho‘ntagimdan pichoqni oldim-da, bizni yurtlarga boshlab kelgan oyoqlarini, qurol ushlagan qo‘llarini kesib tashladim. Shu kelishlariga yo‘lboshchi bo‘lgan ko‘zlarini o‘yib oldim.
Jurnalist hayratlanib:
— Ota, shuncha qiynagandan ko‘ra shartta o‘ldirib qo‘yavermaysizmi?, - degan edi, chol bamaylihotir:
— Ha bolam, o‘ldirardim-u, mandan oldin kimdir o‘ldirib bo‘lgan ekan-da, - dermish.
— Eshik tirqishiga har xil holatda ko‘rinish-chi, odobdanmi shu?!
— Ichibsan-ku mayli-ya, lekin nega belingda tirnoq izlari tushirilgan?
Eri bo‘lsa:
— Aytsam ishonmaysan! Ichib olib yurolmay qolgandim, burgut uygacha tashlab qo‘ydi...
"Meni kvartiramni ro‘parasida ayollar hammomi joylashgan. U yerdagi hamma narsalar menga ko‘rinib turadi. Bu mening ahloqim, etikamga ma’naviy va jismoniy ta’sir ko‘rsatyapti. Shuning uchun meni kvartiramni almashtirib berishingizni so‘rayman".
Bu masalani ko‘rib chiqish uchun kommissiya a’zolari uyga kelib, tekshira boshlabdi.
— Otaxon, nega yolg‘on gapirasiz? Axir hech narsa ko‘rinmayapti-ku!, - debdi tekshiruvchilar.
— Shunaqami? Sen shkafni ustiga chiqib qara-chi?, - debdi.
Kommissiya a’zolaridan biri shkafni ustiga chiqib qaray boshlabdi.
— Yo‘q. Baribir hech narsa ko‘rinmayapti!
— Sen chaproqqa surilgin. Yana..., yana-yam..., yana ozgina...
Shkaf ustidagi odam "gurs" etib yiqilibdi.
Boboy bo‘lsa:
— Ana ko‘rdingmi o‘g‘lim?! Har kuni shu ahvol.., - dermish.
— Qara manavi odam menga o‘xsharkan.
Ikkinchi jinni ham ko‘zguni sherigining qo‘lidan olibdi-da:
— Ahmoq! Axir bu menmanku!, - degan ekan.
Bir kuni haydovchi xo‘jayiniga maslahatli ishi bor ekanini aytibdi.
Xo‘jayin:
— Nima gap, - deb so‘rasa:
— Xo‘jayin, ikkovimizga bitta shofyor olsak, qanday bo‘larkin?!, - dermish.
— Ikkita jinni passajirimiz eshikni ochishimizni aytyapti. Tushib qolmoqchi ekan, - desa, uchuvchi styuardessaga:
— Ochmanglar! O‘tgan safar ochganimizda ikkitasi tushamiz deb, sakkiztasi chiqib olgandi, - dermish.