Reklama yozuvlarini tayyorlovchi firmadan maxsus sovg‘a.
Noshud tadbirkorlar diqqatiga: "Biz ochildik" yozuviga qo‘shimcha tarzda "Ijaraga beriladi" va "Sotiladi" yozuvlari bepul taqdim etilmoqda.
Ertalab bog‘chaga otlangan qizaloq adasidan so‘ramoqda:
— Ada, bog‘chaga nimada boramiz?
— Piyoda.
— Ada, piyo qachon keladi?
Samoda uchayotdan samolyot to‘satdan qulay boshlabdi. Bortdagilarning hammasi parashyutlarda sakrab qolibdi. Faqatgina bitta styuardessa samolyot bilan birga kimsasiz orolga tushibdi. Qiz qo‘rquvdan hushidan ketibdi-yu, o‘ziga kelgach ko‘zlarini ochib qarasa, soch-soqollari o‘sgan bir kishi olovda go‘sht pishirib o‘tirganmush.
— Siz kimsiz? Bu yerga qanday kelib qoldingiz?, - debdi styuardessa.
— Jinoyatchiman. O‘n besh yil oldin jinoyatlarim uchun shu yerga tashlab ketishgan. Jazolashmoqchi edi, mazza qilib go‘shtxo‘rlik qilib yuribman, - debdi haligi odam.
— Menga ham go‘shtdan bering.
— Buni evaziga nima berasan?
— Siz o‘n besh yildan buyon sog‘ingan narsani...
Haligi kishi xursandchilikdan o‘rnidan sakrab turib, qizni quchoqlab olibdi-da:
— Nahotki, nahotki bu yerga NOS olib kelgan bo‘lsang, - dermish.
Bir kishi do‘stining xotinini janozasidan xomush bo‘lib uyga kelibdi. Xotini:
— Ha adasi, nimadan buncha xafasiz?, - deb so‘rapti.
Eri bo‘lsa:
— Xotin qara, Baxtiyor do‘stim ikkita xotinini ko‘mdi. Men esa hali birorta-yam ko‘mganim yo‘q!, - dermish.
— Erim sovg‘a qilgan selfi tayoqchasini kecha birinchi martta ishlatib ko‘rdim.
— Xo‘sh qalay ekan?
— Yaxshi. Kir mashinasidagi kiyimlarni olish juda-yam qulay ekan.
Hayvonlarni ilmiy tekshirish instituti xodimi suvaraklar ustida tadqiqot olib borayotgan ekan. Laboratoriya tekshiruvlarini o‘tkazish uchun uyidan besh-o‘nta suvaraklarni ushlab, gugurt qutisiga solibdi-da, ishxonaga yo‘l olibdi. Biroq o‘sha kuni uyga qaytmabdi. Havotir olgan xotini militsiyaga xabar beribdi, qarindoshlari, erining do‘st-u birodarlaridan surishtiribdi. Hech qayerda yo‘q emish. Oxiri kasalxonalarni qidirib yursa, bosh-oyoq gipslangan erini topibdi. Eridan:
— Sizga nima bo‘ldi?, - deb so‘rabdi xotini.
Eri esa:
— Aniq esimda yo‘q. Ishga ketayotsam, ko‘chada bir barzangi yigit gugurt so‘ragan edi. Gugurt qutisini uzatganimni eslayman xolos..., - debdi.
— Dadasi, yaqinda bolalar maktabga chiqishadi. Barcha zarur narsalarni ro‘yxatini tuzib chiqdim. O‘qiymi?
— Yo‘q, shoshma! Oldin valeriankamni olib chiq.
Maktabning birinchi sinfga kelgan o‘quvchilarga o‘qituvchisi tushuntiribdi:
— Aziz bolajonlar! Maktabda to‘polon qilish, baland ovozda gaplashish, odobsizlik qilish mumkin emas. Agar biror nima so‘ramoqchi bo‘lsangiz, qo‘lingizni ko‘tarib murojat qilinglar.
Shu zahoti bolalardan biri qo‘lini ko‘taribdi.
O‘qituvchisi:
— Nimani so‘ramoqchisan Alisher?, - debdi taajjublanib.
— Hech nimani. Shunchaki, tushuntirayotgan tizimingiz qanchalik aniq ishlashini tekshirib ko‘ryapman.
O‘lim to‘shagida yotgan qariya nabirasiga vasiyat qilibdi:
— Nabiraginam! Senga bitta katta ferma, uchta uy, ikkita dalahovli, beshta do‘konni meros qoldiraman.
Nabirasi shoshilib:
— Qayerda buvajon, qayerda?, - deb so‘rasa,
— Telefonimdagi "MoyaFerma" o‘yinida!, - dermish qariya.
— Yana ichib oldingmi, yaramas?!
— Qayerdan bildingiz, dada?
— Laylaklar aytib ketdi
— Voy bo‘o‘o‘, men hali laylaklar bilan gaplashadigan darajada ichganim yo‘q lekin..