Go‘sht bozorida sotuvchi yoniga xaridor kelib so‘rabdi:
— Nimani go‘shti? Nima bilan bilan boqilgan?
— Mol go‘shti. Pokiza, halol go‘sht, oling! Non, saryog‘, qaymoqlar bilan boqqanman.
Xaridor hujjatini ko‘rsatib debdi:
— Men tekshiruvchiman. Oziq-ovqatni shu yo‘l bilan isrof qilyapsizmi?...
Sotuvchi qo‘rqqanidan, unga besh kilogramm bepul go‘sht berib yuboribdi.
Birozdan so‘ng boshqa xaridor kelibdi.
— Go‘sht qanchadan?, - so‘rabdi sotuvchiga qarab.
— O‘ttiz mingdan. Mol go‘shti. Chiqindilar, axlatdan topilgan yemishlar bilan boqilgan.
Bu xaridor ham sanitariya tekshiruvidan ekanini aytib, jarimaga tortmoqchi bo‘libdi. Sotuvchi unga ham talaygina go‘sht berib, zo‘rg‘a qutulib qolibdi.
Uchinchi xaridor rasta yoniga kelib go‘sht tanlay boshlabdi:
— Go‘shting tozzami? Nimalar berib boqgansan?
Sotuvchi bu safar ham “tushib” qolishidan qo‘rqib:
— Bilmayman nima yeganini. Qo‘liga pul berardim, ko‘chaga chiqib ovqatlanib kelardi, - dermish.
Avtobusda bir qari kampir sochlarini o‘stirib olgan o‘smir yigitga qarab:
— Qizim, mana shu pulni haydovchiga uzatib yuborgin.
— Men qiz bola emasman!
— Voy, maqtanishga topgan narsangni qara...
Har yili imtihonga tayyorlanish o‘rniga aroq bilan pivoni aralashtirib yurgan abituriyentlar, imtihon kuni test varaqlari orasiga shpargalkalarni aralashtirib o‘tirishadi.
Er xotiniga debdi:
— Xotin, ishdan kelganimda do‘ppim peshonamda turgan bo‘lsa, demak kayfiyatim yaxshi. Istagan narsangni so‘rashing mumkin. Agar do‘ppim boshimni tepasida bo‘lsa, kayfiyatim yomon. Yaxshisi myenga yaqinlashma!
Xotini eriga qarab turib:
— Dadasi, uyga kelganingizda meni qo‘llarim belimda bo‘lsa, kayfiyatim chatoq. Sizni do‘ppingiz qayerda ekanini farqi yo‘q menga, - degan ekan.
Ikki o‘rtoq ta’qiqlangan joyda baliq tutib o‘tirsa, tekshiruvchilar kelib:
— Ov qilishga ruxsatnomangiz bormi? - desa, bittasi o‘rnidan turib, qocha boshlabdi. Tekshiruvchi uni quvlab, yetib olibdi-da:
— Nega qochasan? Hujjating yo‘q-mi? - degan ekan, u yigit ham, — Meni hujjatlarim joyida. Do‘stimni ruxsatnomasi yo‘q edi-da, - dermish.
Ikki ovchi o‘rmondan chiqib kelayotishsa, ulardan bittasi to‘satdan yiqilib tushibdi. U nafas olmayotgan, ko‘zlari esa bir nuqtaga qaragancha qotib qolganmish. Ikkinchi ovchi darhol “tez yordam”ga qo‘ng‘iroq qilibdi. Hayajonlangan ovchi go‘shakni tutganicha qichqiribdi:
— Do‘stim o‘lib qoldi! Nima qilay?
Narigi tarafda operator javob beribdi:
— O‘zingizni bosing! Sizga yordam beramiz! Avval ayting-chi, do‘stingiz rostdan ham o‘lib bo‘ldimi?
Bir necha soniya jimlikdan so‘ng ov miltig‘ining gumburlagan ovozi eshitilibdi. So‘ng ovchi operatorga:
— O‘lganligi aniq. Tekshirdim. Xo‘sh, endi nima qilay?
Kechagina uylangan yigitning xursandchiligi ichiga sig‘may, tog‘larga chiqib baqira boshlabdi:
— Men baxtliman!
— Men baxtliman!, - degan sado qaytibdi.
— Men uylandim, - deb baqiribdi yana yigit.
Tog‘lardan esa:
— Battar bo‘l!, - degan sado qaytgan ekan.
Bir kuni shifoxonada bemor uxlab yotsa, vrach uni uyg‘otib:
— Uyg‘oning! Uyqu dori ichadigan vaqtingiz bo‘ldi, - degan ekan.
Bir odamga bank kredit berishni rad etibdi. Qanday qilib qasd olishini uzoq o‘ylab, oxiri shu bankdan shaxsiy yacheyka olibdi. Unga ikki kilogramm baliq olib kelib qo‘yibdi-da, yacheykaga faqat o‘zi biladigan kod raqamini o‘rnatib ketibdi.
Bir kuni afandi o‘zbek, rus va qozoqga bittadan avtomobil olib kelishlarini aytibdi. O‘zbek velosiped, rus Malibu haydab kelibdi. Qozoqdan esa darak yo‘q emish. Shunda afandi:
— Endi har kim olib kelgan narsasini ko‘tarsin, - debdi.
O‘zbek velosipedni darrov ko‘taribdi. Rus esa bir kulib, bir yig‘larmish.
Afandi rusdan nega kulib, yig‘layotganini so‘rabdi.
Shunda rus afandiga:
— Yig‘lashimni sababi, Malibuni ko‘tara olmayapman. Kulishimni sababi esa, anavi yerda qozoq tank haydab kelyapti, - dermish.