— Hammangizni ko‘rishga ko‘zim yo‘q!
— Sen qaysi avtobusni kutvosan? 6-avtobusni.
— Men bo‘lsam 5-avtobusni kutvoman..
— Vooooy, qara 65-avtobus kevotti. URA birga ketarkanmiz!
— Qani qaysi biri ko‘rsating, o‘zim tazirini berib qo‘yaman.
— O‘zingizni bosing, boy buva, buning iloji oson: ko‘chaning boshida qadoqchi o‘tiribdi, yugurib chiqsangiz, sakkizta qadoq bilan patiringizni butunlab beradi.
— Kel shu safar ham imkon beraylik.
— Xudoga shukur eson-omon qutuldim.
Shunda yonida yotgan kasal:
— Hali quvonishga erta, meni operatsiya qilishganda qaychini unutib qoldirishgan — debdi.
Ikkinchi bemor:
— Menda vrachni qo‘lqopi qolib ketgandi — deb tursa
Koridordan vrachni ovozi eshitilibdi:
— Hamshirani hech kim ko‘rmadimi?
— Boshliq kotibaga qaychi shunchalik shartmi, qaychini nima ahamiyati bor?
— Rosa ahamiyati borda, mana eski kotibam shu qaychisi yo‘qligi uchun ishdan bo‘shab ketdi.
— Qanday qilib?
— Bir kuni shimimni tugmasi uzilib ketgan ekan. Kotibadan tikib berishini iltimos qildim, tikib bo‘lib ipni uzmoqchi bo‘lib izladi qaychi topaolmadi, keyin tishlab ipni uzayotgan payti xotinim kelib qolgandida.
— Esimga tushmayapti. Test qiling, topaman.
— Test? Hmm, Ho‘p.
A) Tekin
B) Sekin
C) Lekin
D) Pekin
Ertasiga yana ishqalabdi, hech narsa bo‘lmabdi.
Uchinchi kuni yana ishqalagan ekan, oxiri mayd in china, degan yozuv paydo bo‘libdi.
— Ovqat qilish uchun erimni kartoshkaga jo‘natsam ko‘chada mashina urib ketibdi.
— Voy, endi nima qilasiz?
— Endi tuxum qovurib qo‘ya qolaman.