Afandi ko‘chada kelayotib, bir sabzipolizga ko‘zi tushdi. Yelkasidagi qopni olib polizga kirdi-da, yarim qop turp, yarim qop sabzini olib, endi ko‘taraman deb turgan-da, egasi kelib ushladi. Afandi yalindi-yolvordi. Nihoyat poliz egasi kavlangan sabzilar bilan Afandining orqasiga urish sharti bilan uni mahallaga sudrab sharmanda qilmaydigan bo‘ldi.
Afandi ma’yuslik bilan turib berdi, poliz egasi sabzi bilan ura boshladi. Afandining usti yupqa va sabzi katta bo‘lganidan, har sabzi tekkanda irg‘ib tushib, «oxiri baxayr bo‘lsin» deb qo‘yar edi.
Poliz egasi taajjublanib so‘radi:
— Bu nima deganingiz?
— E birodar, — dedi Afandi,— qopdagining hammasi sabzi bo‘lganda mayli edi-ya, hali qop ostidagi turplarga navbat kelganda, o‘pkamni tushirib qo‘yarmikansiz?
O‘qituvchi Eshmatvoydan so‘radi:
— Qani, Eshmatvoy menga aytchi, odamning qaysi tishi eng oxiri chiqadi?
— Tilla tishlari.
O‘qituvchi o‘quvchilarga futbol o‘yini haqida insho yozib kelishni buyurdi. Sarvar nima deb yozishni bilmay uzoq o‘yladi va oxiri yozdi:
“Qattiq yomg‘ir yog‘ayapti. Maydon sirpanchiq. O‘yin qoldirildi”.
Mashina bozorida bittasi mashina sotayapti.
Haridor:
— Oka qancha bo‘lyapti mashina?
Sotuvchi:
— 12 ta limon.
Haridor:
— Bo‘ldimi oka, gapizga javob berasizmi?
Sotuvchi:
— Javob beraman.
Haridor borib mashinani ustiga setkada turgan 2kg limondan 12tasini sanab taxlab qo‘yib:
— Mana oka 12ta limon. Endi mashina maniki, — debdi.
— Gap yo‘q, man erkakman, gapimda turaman, mana kalit.
— E, gap yo‘q oka bitta choyxona mandan.
— Gapingda turasanmi?
— E, oka uyaltirvos man bitta gapiraman.
— Bo‘ldi san tayyorgarligini ko‘raver. Man choyxonani qayerga qurishingni aytaman
Afandi dissertatsiya yozar edi, o‘g‘li «nima qilyapsiz?— deb so‘radi.
— Kitob yozyapman,— dedi Afandi.
— Unda nega boshqa kitobdan ko‘chiryapsiz?
— Voy tentagey, shuni ham bilmaysanmi,— dedi kulib otasi,— odam odamdan tug‘ilganday, kitob ham kitobdan paydo bo‘ladi-da!
Haydovchi DAN xodimiga jahl bilan:
— Viloyat DAN boshlig‘i mening qaynotam bo‘ladi, - debdi.
— Yolg‘on! Bo‘lishi mumkin emas!
— Nega yolg‘on deb o‘ylaysiz?
— Unaqada boja bo‘lishimiz kerak edi-da.
"Fastumgel" bolaligimda, yoshligimda va hozir ham doimiy hamrohim. Bechora kampir, ellik yildan beri bel og‘rig‘idan qutilolmayotgan ekan. Xola maz emas, qo‘y yog‘i bo‘lganida ham shu vaqtgacha tuzatib yuborardi...
Sudda ish ko‘rilmoqda. Sudya ayblanuvchiga:
— Uyalmaysizmi, sudlanuvchi?! Bu kampir sizga bulochka bergan ekan, siz esa uni toshbo‘ron qilibsiz?! Sudlanuvchi:
— Umuman olganda, men tosh emas, o‘zi bergan bulochkalarni otuvdim...
— Bobo uxlayapsizmi?
— Yo‘q, nima edi?
— 5000 so‘m bering...
— Uxlayapman o‘g‘lim, uxlayapman..!
Ikki o‘rtoq suhbatlashishayapti:
— Ex, onamni gaplariga quloq solganimda bu ahvolda yurmasmidim
— Xo‘sh onang nima degandilar?
— Bilmadim, aytayapmanku quloq solmaganman deb..