— Itingizni sal nariroqqa oling, ustimda burgalar sakrab yuribdi, — deb noroziligini bildirdi yo‘lovchi ayol.
— Qoravoy, yonimizdagi ayolni burga bosib yotibdi, pastga tushaqol.
— Kechirasiz, nazarimda siz bolalarimdan birining otasi bo‘lsangiz kerak.
Daxshatdan qotib qolgan erkak:
— Yo‘g‘e, bo‘lishi mumkinmas. Nahotki?!
— O‘zizni bosing. Nega xovliqasiz. Man o‘qituvchiman
— Oldindan ogohlantirib qo‘yay, beldan pastiga urish mumkin emas.
— Mayli, u holda kallaga ham.
— Oh, endi seni o‘zganing lablari erkalaydi!
Bir yigit uni eshitib dedi:
— Nima sevgan qizing tashlab ketdimi?
— Yo‘q... Chupa-chupsimni yo‘qotib qo‘ydim...
— Menga bir dona atirgul bering, — debdi u sotuvchiga.
— Atigi bittami?
— Ha... Men juda kamgapman!
— Dadasi, men unchalik tushunmadim. Partiya a’zosi bo‘lib nima ish bilan shug‘ullanasiz?
— Agitatsiya va propaganda ishlari bilan-da!
— A, nima u? - tushunmay so‘radi xotini.
— Hmm, qanday tushuntirsam ekan... Faraz qil, ko‘chada bir chiroyli ayol ketyapti. Men borib, unga men bilan birga yurishga da’vat qilsam — bu agitatsiya, agar u ko‘nib, menga ergashsa — bu propaganda bo‘ladi. Tushundingmi?
— Sal tushunmagan joyim bor... Agar men ko‘chada ketayotsam, biror notanish erkak kelib, men bilan agitatsiya va propaganda ishlari olib bormoqchi bo‘lsa, men nima qilaman?, - deb so‘rabdi xotini.
Shunda Afandining achchig‘i kelib:
— Sen yaxshisi siyosatga aralashma, xotin!, - deb javob qilibdi....
— Agar shu qiz bir kecha men bilan bo‘lsa, 50 000 berardim, - desa
Ikkinchi yigit:
— Nima deyapsan? Men 100 000 berardim, - debdi.
Shunda uchinchi yigit:
— Yo‘q, bunaqa chiroyli qizni kiyintirish, restoranga olib borish kerak, mashina olib berish kerak, - desa
Qiz orqasiga burilib:
— Uchinchi bo‘lib gapirganlaringiz qaysi biringiz?, - dermish.