Xotini:
— Xayriyat-ey, dadasi o‘zizga keldizmi, ahvoliz yaxshimi?
— Xotin men necha kun yotdim?
— Uch kecha-yu, uch kunduz yotdiz.
— Shuncha payt oldimdan ketmay yonimda o‘tirdingmi-a?
— Ha, dadasi boshqa qayerga ham boraman, sizi yonizda o‘tirmasam xotin bo‘lib nima qilib yuribman?!
— Hamma og‘ir damlarda yonimda bo‘lding, esingdami yaxshigina ishimdan bo‘shatishganda ham menga dalda berganding, meni dushmanlarim kaltaklab ketganda ham yonimda turding, biznesim bankrot bo‘lganda ham hech qayerga ketmading, sog‘ligim yomonlashganda ham uzoqlashmading, bilasanmi hozir men nima haqida o‘ylayabman?
— Nima haqida dadasi(mag‘rur yumshok ovozda)?
— Sen yonimda bo‘lsang, menga faqat baxtsizlik kelayabdi.
Xotini:
— Hamma kazo-kazolarni samovorda osh qilib chaqiring. Afandini 10daqiqa kechroqqa aytasiz. Afandi kelganida hammani oldida:
— "Afandi tursigimi yuvib qo‘ydizmi?" - desangiz mot bo‘ladi.
Boy xotini aytganidek qilibdi. Hamma o‘tirgan vaqtda Afandi kirib kelishiga, Boy turib:
— Afandi tursigimmi yuvib qo‘ydingizmi? — desa
Afandi:
— Iya, yana siyib qo‘ydingizmi? — dermish.
— Do‘stim o‘lib qoldi! Nima qilay?
Narigi tarafda operator javob qilibdi:
— O‘zingizni bosing, sizga yordam beramiz, ammo avval ayting-chi, do‘stingiz rostdan ham o‘lib qoldimi?
Bir necha soniya jimlikdan so‘ng miltiqning gumburlagan ovozi eshitilibdi. So‘ng ovchi operatorga debdi:
— O‘lganligi aniq, xo‘sh, endi nima qilay?
O‘yinchi tug‘uruqxonadan qaytib kelib, taasurotlari haqida gapirib berdi.
— U sizni o‘zingiz. Kichkinagina, baqaloq, hech narsani tushunmaydi, faqat baqirgani baqirgan.
Yigit:
— Qimirlamagin.
Qiz:
— Topdizmi?
Yigit:
— Ha, topdim. Hozir tiqaman.
Qiz:
— Aaaayy, og‘riyaptikuuu!
Yigit:
— E, o‘chir ovozingni nima man sanga har doim zirak taqib yuribmanmi...
— Birinchisi uch yuz ming. Gapiradi. Ikkinchisi besh yuz ming. U ham she’r aytadi va qo‘shiq kuylaydi. Bunisini narxi bir million so‘m. Lekin u na gapiradi, na qo‘shiq kuylaydi.
Xaridor:
— Unda nega buncha qimmat.
— Bilmadim-u, lekin mana bu ikkisi uni “ustoz” deb chaqiradi.
Oradan besh-o‘n kun o‘tdi, qush go‘shti elchining me’dasiga tegib, u oshpazdan so‘qim go‘shtidan ovqat tayyorlab berishni iltimos qildi. Oshpaz uning tiliga tushunmay, vazirga murojaat qildi. U ham tushunmay Afandidan tushuntirib berishni iltimos qildi.
Afandi elchi huzuriga borib, imo-ishoralar bilan maqsadini so‘ragan edi, u ikki qo‘lini boshi ustiga shoxga o‘xshatib, o‘z tilida allanarsalar dedi, Afandi sira ham tushunmadi.
— Elchi nima xohlar ekan?— so‘radi vazir.
— Elchining ikki qo‘lini boshi ustiga ko‘targani uning podshoni ko‘rmoqchiman degani,— deb javob berdi Afandi.
— Ustoz, agar oshiq o‘zining ma’shuqasiga telefonning telegramxonasidan, anga o‘zini bag‘ishlashini so‘rab uch marta yozsayu, ojiza aning yozuvig‘a javob qilib rozilig‘ini bitsa nikoh hosil bo‘lurmu?
Piru Komil ustoz o‘ylab javob berdi:
— Agar zaifa ham o‘nlayn rejimda turg‘on ersa, hosil bo‘lur, zero megabaytning puli mahr o‘rnig‘a ham o‘tur.