— Эй сичқон, мен мушукка ўхшайманми? – дебди. Сичқон бўлса:
— Ҳаддингдан ошма! Мен типратиканман, — деб бақириб берибди.
Орзиқиб кутаман ҳар куни сени,
Узоқдан кўрганда кўзларимда нам.
Ҳеч кимга бермайман ҳеч кимга сени,
Мени қадрдоним - стипендиям!!!
— Чунки ўсмайди.
— Нега қалампир ўсмайди?
— Чунки экмаймиз-да...
— Хотиним эски кўйлакда судга бормайман деяпти.
— Сенга янги йилга нима совға қилай?
Бола ўйланиб туриб:
— Билмиман, лекин иккита бўлсин!!!
— Ё Оллоҳ! Қайси гуноҳим учун мени дўзахга жўнатдинг, - дермиш.
Гаи ходимлари ҳайдовчини телефонда гаплашгани учун жаримага тортмоқчи бўлиб, эълонда кўрсатилган рақамга қўнғироқ қилишибди.
— Алло, эълон бўйича сўрамоқчи эдим.
— Ҳа, албатта. Сўрайверинг, - дебди телефонини "Баланд овоз" режимига ўтказиб қўйган ҳайдовчи.
Гаи ходими ҳайдовчини гапга солаверибди. Бироздан кейин Гаи ҳайдовчига:
— Илтимос телефонингизни қўлингизга олиб гаплашсангиз, яхши эшитилмаяпти, - деса, ҳайдовчи:
— Жон деб гаплашардим. Фақат ортимдан боядан бери биттаси думга ўхшаб эргашиб келяпти-да. Биласиз-ку, буларга баҳона топилса, дарров тўхтатишади! - дермиш.
— Шекспир нечанчи йилда туғилган?
— 1564 йилда.
— 1565 йилда эса нима бўлган?
— Шекспир 1 ёшга тўлган.
— Набирагинам, туғилган кунингга бир чиройли дуо қилиб қўяй...
Бўйи етган қиз шошиб бувисига дебди:
— Бувижон, менга ажойиб йигит учрашини дуо қилинг! У йигитсиз бир дақиқа ҳам яшай олмай...
Бувиси ўйланиб туриб дермиш:
— Йўқ, яхшиси сен билан яшай оладиган йигит учрашини сўраб дуо қиламан!
— Менинг кимлигимни биласизми, ўртоқ оддий аскар?!
— Ҳой, йигитлар! — қичқирибди ёш аскар, чодирли шаҳарчага қараб, — Бу ёққа келинглар, маза қиласизлар. Мана бу қария ўзининг кимлигини эсидан чиқариб қўйибди.