— Э-э, бекор юриб зарил кептими? Ё-ётибмиз.
“Қаттиқ ёмғир ёғаяпти. Майдон сирпанчиқ. Ўйин қолдирилди”.
Ота ўғлини берган саволига ошхонада юрган хотини томонга қараб жавоб берибди:
— Хотин қара, сенга уйланганимга ҳатто ўғлимиз ҳам ҳайрон бўляпти!?
— Устоз, шу дамда мен севгилимга смс ёзганим дурустми ёки қўнғироқ қилганимми?
Устоз:
— Бизнинг хозирги аҳволимизга қарағонда, сиз ул севгили ёрингизга гудок ташлағонинғиз дурустдур бўтам.
— Леопард роса тез югуради-де, хозир кийикни еб қўяди дебди
Шунда хотин эрига қараб:
— Агар кийик тирик қолса, иккинчи хотин олишизга рухсат бераман, дебди.
— Бўғирсоқ пишир. Лекин бу сафар уни тўртбурчак қилиб пишир. Яна қочиб кетмасин, - дебди.
— Гапингизнинг мазмунидан, сиз учун биринчи ўринда футбол, иккинчи ўринда мен турар эканман-да!
— Сен ҳали улфатларим, маъишат ва мошинам борлигини бутунлай унутиб қўйибсан...
Бой ҳоким учун уйнинг тўридан жой ҳозирлаб, унга аъло ноз-неъматларни қўяр, бошқа одамларга оддий овқатларни тортар эди. Афанди ҳокимнинг ёнига ўтирди-да ўз косасига ҳокимникини, алмаштириб олди. Буни кўрган бой тоқатсизланиб қичқирди:
— Афанди, у овқатга тегманг, зарар қилади!
— Биламан,— жавоб берди Афанди,— ҳоким ҳазратлари бу овқатни еб шикастланиб қолмасинлар, ҳоким учун мен зарарланай деяпман.