— Мактабимиз учун нима қилиб бера оласиз?
Ота:
— Порталга ёзиб бера оламан!
Шундан кейин бу отани ўғли мактабни битириб кетгунча умуман мажлисларга чақириб безовта қилишмабди...!
— Қачондан бери ўтирибмиз. Нега официантлар биздан буюртма олишга келишмаяпти, келиб қарашмаяпти? - деса, менежер:
— Биздаги официантларни ҳаммаси сизни талабаларингиз экан. Шунга "Сен қара, сен қара!", - деб ошхонада беркиниб туришибди, - дермиш.
Биринчи аксирганида кулиб:
— Буниси Январь, - дебди.
Бироздан кейин иккинчи мартта аксириб:
— Энди буниси Февраль, - дебди. Шунақа қилиб, Март, Апрель, Май, Июнь, Июль, ...
Бир пайт орқасига ўгирилиб қараса, қайнотаси ўтирган экан. Келин:
— Вой, адажон кўрмабман сизни. Анчадан бери ўтирибсиз? - деса,
қайнотаси:
— Январдан бери ўтирибман, - дермиш.
— Айбланувчи, исмингиз нима?
— Исмим Бегуноҳ! Шахсимни тасдиқловчи ҳужжатларнинг барчасида шундай!
— Бегуноҳмисиз???
— Ҳа жаноб! Адолатли ҳукмингиз учун раҳмат! Мен кетдим!
— Жарима тўлайсиз! Аҳлоқсизлик учун! - дебди.
Шунда чол:
— Узр болам, биринчи марта кечира қол, - дебди.
Ҳалиги қоровул ўйланиб туриб:
— Майли сизни кечираман! Аммо, манави кампирни аввал ҳам кўп мартта огоҳлантирганман, - дебди.
— Эшитдингми? Мамлакатда кризис бошланибди.
— Йўқ эшитмадим. Кризис ўзи нима у?
— Кризис бу... масалан сени бой одамлардан танишинг борми?
— Йўқ!
— Энди бўлади!
— Ўртоқ командир, мени бошқа қисмга ўтказиншингизни сурайман.
— Нима учун? Бирор сабаб борми?
— Бу қисмда аскарлар ҳар куни тўй-тўй ўйнашади. Мени қўлимга этикни бериб, тўйни видеога олдиришади.
— Яхшимасми? Ҳар куни тўй кўрасан...
— Яхшиликка яхши, лекин эртасига тўйни дискини сўрашади-да...
— Сегодня какая погода?
— Совуқ Мария Петровна, майлими деразаларни ёпсак?
— По русский, пожалуйста!
— Аҳмоқ, тентак, майлими окна закрыть?
Тиббий кўрикдан ўтиш учун биринчи бўлиб қуён кирибди. Ҳафа бўлиб қайтиб чиқибди.
Айиқ сўрабди:
— Нима бўлди қуёнвой?
Қуён:
— Олишмади. Олдимдаги иккита тишим узун экан... Кел айиқвой, сени олдингдаги иккита тишингни суғуриб ташлаймиз. Сени армияга олишади.
Айиқ тишларини суғуриб, кўрикка кириб кетибди. Бироздан сўнг "Қани қуён?" деб бақириб чиқибди.
Ҳайвонлар:
— Ҳа нима бўлди? - дейишса, айиқ:
— Мени оёқларим қийшиқ экан. Тишларим эмас, - деган экан.
— Адаси, қаранг! Анави аёл кирларни чала ювар экан, - дебди.
Эри индамабди. Эртасига, индинга яна шу ҳолат такрорланаверибди. Учинчи куни хотини деразадан қараб:
— Ҳайрият-ей, анави аёл бугун кирларни тозза ювибди, - деса, эри:
— Йўқ, мен эрталаб деразаларимизни артиб қўйдим, - дермиш.