— Дада мен катта бўлсам юрак шифокори бўламан.
Дадаси дебди:
— Ўғлим, юрак шифокори бўлма тиш шифокори бўл!
Ўғил:
— Нега?
Дадаси:
— Чунки юрак одамда битта. Тиш эса 32 та дебди.
— Қалайсан дўстим? Нима иш қиляпсан?
— Бизнес. Ўзинг-чи?
— Мени ҳам бизнесим бор. Сенда нима бизнеси?
— Шаҳар марказида рестораним бор. Кундузи беш-олтита, кечаси сал кўпроқ мижоз киради. Сенда-чи?
— Менда тумонот одам навбатда туради. Келажакда яна кенгайтиришни ўйлаб турибман.
— Ҳавасим келяпти? Бизнесинг каттами?
— Жуда катта. 2 та бозорнинг ўртасида сомсахона очганман!
— Вазир жаноблари, марҳамат қилиб менга эркак чумолилардан кабоб тайёрлаб келсангиз! Айнан эркак чумолилардан бўлсин! Ахир сиз донишманд аъёнимсиз!
— Хўп бўлади олампаноҳ! – дебди вазир ва тушликка ликопчада 5 та қовурилган чумолини кўтариб келибди. Буни кўрган шоҳ ундан сўрабди:
— Хўш муҳтарам вазир, буларни эркак чумоли эканлигини қандай билдингиз?
— Оддий, - дебди вазир, - Эрталаб чумолиларнинг уясини олдига бориб, уясини бузаётган эдим, мана шу 5 таси менга ўт қўймоқчи бўлишди, - деб жавоб берган экан.
— Ҳа, қаёққа йўл олдингиз?
— Бозордан от сотиб оламан, - дебди эри.
— Худо хоҳласа денг адаси! – дебди хотини.
Эри бўлса:
— Пулим бор. Бозорга кетяпман. Худо хоҳласа ҳам, хоҳламаса ҳам аниқ от оламан, - деб бозорга кетибди.
Бозорда юриб-юриб бир отни танлабди-да, чўнтагига қўлини солса, пуллар йўқ эмиш.
Уйга бўш қайтган эридан хотини:
— От қани адаси? – деб сўраса, эри:
— Худо хоҳласа кисавурлар ўғирлаб кетишди, - дермиш.
Афандиларга омад!
— Нималар деяпсан?! Сенга-я? Ўлдирасан-ку мени...
— Ёмонга ўлим йўқ!
— Пах-пах-пах пахтакорга борадими? – деса, ҳайдовчи:
— Чиқинг амаки, боради. Ҳаммани отиб ташладингиз, - деган экан.
— Сизга упа суриб қўяйми?
— Бу ҳам соч олишни баҳосига кирадими?
— Ҳа.
— Унда, менга упани ўраб бера қолинг. Хотинимга олиб бораман.
— Сизлар буни нима қиласизлар?
Ота-бола жавоб берган экан:
— Буни юзимизга суртмасак, қорайиб кетамиз.