— Кеча окулист қабулига борган эдим.
— Хўш, нима деди?
— Алифбони ўрганишим керак эмиш...!
— Биласанми онаси, агар борди-ю чапга тўрт мартта юрсам, унда геометрия қонунларига кўра яна сенинг олдингга қайтаман.
— Агар мен тўрт мартта чапга юрсам-чи?
— Сен онангни уйига қайтасан!
Катта йўлдан такси машинаси кетаётса, ЙПҲ назоратчиси қўлини кўтариб, ишора қилиб машинани тўхтатибди. Такси ҳайдовчиси тўхтаб, ойнадан қараб:
— Қаерга экан? – деса, назоратчи:
— Ҳеч қаерга! – дебди.
Шунда таксичи:
— Унда нега овора қилиб таксини тўхтатяпсиз!? – деб юриб кетварган экан.
Бир куни командир постда турган аскар ёнига борибди:
— Фараз қил, сен турган постга душман келяпти. Сени ҳаракатинг? – деса, аскар:
— Фараз қилинг, мен акопдаман, - дермиш.
Бир аёл врачнинг хонасига кириб, касаллик варақасини унга узатибди. Врач анкетани секин варроқлаб оча бошлабди-ю, ҳар-ҳар замон “Вой-вой! Шунчалик ҳам бўладими?!” деб бой чайқаб қўйибди.
Буни кўрган бемор аёлни “нафаси ичига тушиб” сўрабди:
— Доктор, аҳволим шунчалик ёмонми?
Врач бўлса унга қараб дебди:
— Сизни эмас, кўзимни айтяпман...! Кўзойнаксиз умуман ўқий олмайдиган бўлиб қолибман-а...
Тошкентни сайёҳат қилиб қайтган хитойликдан сўрашибди:
— Хўш, Тошкент қандай шаҳар экан?
Хитойлик дебди:
— Чиройли шаҳар! Одам ҳам жуда кам экан.
Ҳайдовчилар учун:
Кўп газ боссанг бензин кетар.
Кўп тормозда резина кетар.
Бу иссиқда юраверсанг,
Бир кун точна “томинг” кетар!
— Дугонажон, сенга масҳарабозлар ёқадими?
— Циркдагиларими ёки атрофимдагиларими?
Эрталаб корхона директори ишга келиб хонасига кирса, бир ишчиси бошига иссиқ қалпоқ кийиб олиб стол устидаги қоғозларни титкилаётганмиш.
— Сен бу ерда нима қиляпсан Хасанов??? – дебди.
Хасанов тикилиб туриб:
— Падарингга лаънат! Кийсанг кўринмайдиган бўлиб қоласан деб юз мингга сотган эди, - деб бошидаги қалпоқни ечиб ерга отган экан.
Бир аёл дугонасига қўнғироқ қилиб нолибди:
Қизим тарбиясиз бўлиб кетяпти. Энди 16 га тўлди-ю, очиқ-сочиқ кийиниб олиб ярим тунгача кўча санғийди... Мана, бугун мени 30 ёшга тўлганим билан табрикламади ҳам...