— Нима сан мани, заҳар ичиб ўлишимни хоҳлайсанми?
Шунда биттаси чўнтагини ковлаб-ковлаб, бир кичкина чеснок донасини топибди. "Мана закуска ичиб, ҳидлаб қўямиз", деб ўзи биринчи ичиб ҳидлаб чеснокни иккинчи шеригига берибди. У эса ароқ ичибди-да, чеснокни еб қўйибди.
Шунда учинчи шериги унга қараб:
— Нима сан aҳмoқ, фақат овқат егани келганмисан? - дермиш.
— Нима айб қилгандинг?
— Қаердан билай, 6 ойдан бери ишга бормаган бўлсам...
— Қанақа маст! Мен овсиним билан озгина озгинадан ичдик холос! Буни устига ошхонадаги идишларни ҳам ювиб қўйганман.
— Ҳа, ўсимлик ёғи билан!
— Мушукни изига қайтариш осонроқ.
— Тушунаман, тушунаман. Ман онамникига эмас, болта обкелишга кетяпман.
— Ойи, мен кеча телефон топиб олдим.
— Қани у?
— Ташлавордим.
— Нимага?
— Уни қеч қанақа кнопкалари йўқ, буни устига орқасида ярми тишланган олма расми ёпиштириб қўйилган экан.
Учрашувга чиққанида йигит қизга:
— Беруний ким? - дебди
Қиз индамабди.
— Фаробий ким?
Қиз яна жим.
— Қодирий ким?
Яна жим.
— Алишер Навои ким?
Қиз:
— Бўлди етар, ҳеч бирини танимайман. Анави Алишер, ўзича гап чиқарган, ҳеч ҳам у билан юрмаганман, - дермиш