Аёллар ҳақида латифалар

Бир куни саньаткор эр тўйдан келиб, хотинига:
— Мана йигирма минг сўм! Олиб қўй! Бу пуллар дуторимни иккита торини ҳурмати. Ҳар бирига ўн мингдан беришди, - деса, хотини ўйланиб туриб:
— Чанг чаладиган саньаткорга эрга тегсам бўларкан, - дермиш.
Эр семириб кетган хотининга қараб туриб:
— Онаси, сузишга қатнашсанг бўлармиди... Қоматинг бузилиб кетяпти! - деса, хотини:
— Кит деган жониворни биласизми? Бир умр сузади. Қани унда қомат?! - дебди.
Аёл ошхонада овқат сузаётса, сурбет, жонга тегиб кетган қўшниси яна кириб келиб:
— Вой қўшни овқатингиз пишдими? Яна овқатланиб кетарканманда... – дебди.
Жаҳли чиққан уй эгаси унга ҳам овқатдан сузиб, еб ўтиришса, ҳовлидаги ит ирриллайверибди.
— Қўшни, нега итингиз мени таниса ҳам иррилайверади? – деса, мезбон аёл:
— Чунки итим уни косасида овқат еганларни ёқтирмайди, - дермиш.
Қиз ва йигит учрашувда:
— Сизни яхши одатларингиз нимада? – сўрабди йигит.
— Мен умуман овқат танламайман, - дебди қиз.
— Хафа бўлмасангиз, ёмон одатларингизни ҳам билсам... – дебди яна йигит.
— Овқат қилишни умуман билмайман, - деган экан қиз.
Эй дўстим қара, қизлар келяпти.
Вой, Ўғилой-ой-ой,
Муаттар-ар-ар-ар,
Шохсанам, э-э-э бўлмас экан...
Э, бўлмасакан!
Учрашувга чиқган йигит ва қиз суҳбати:
Йигит:
— Кўпроқ уйда нималар билан бандсиз?
Қиз:
— Шу..., деярли ошхонадан чиқмайман.
Йигит:
— О-о! Овқат тайёрлашни ёқтирасизми?
Қиз:
— Йўғ-е, ейишни!
Афанди шустрий қизга уйланибди, орадан уч ой ўтгандан кейин хотини ўғил туғибди, Афанди бошини қашлаб хотинидан сўрабди
— Хотин аёллар одатда 9 ойда туғади сен эса уч ойда туғдинга деса, хотини дермиш:
— Вой адаси Манга уйланганизга қанча бўлди?
Афанди:
— уч ой.
Сизга эрга текканимгачи?
Афанди
— уч ой.
Тўйимиз бўлганигачи?
Афанди
— уч ой.
Учовини қўшса қанча бўлади?
Афанди
— 9 ой!!! Шуни хисобламабман хотин дермиш.
Байрам арафасида эр хотинига тинмай тиржая бошлади:
— Дадаси, нима гап, намунча менга қараб тиржаясиз?
— Э, хотин! Кеча телевизорда "Агар хотинингизга байрамга совға сотиб ололмасангиз, табассум қилинг", дейишди.
Бир аёл онасини 2 кунга онасини кўриб келиш учун кетибди. Кетаётиб эрини вафодорлиги синамоқчи бўлибди.
Эртаси куни уйга хотини қайтиб келса эрини жаҳли чиқиб ўтирган эмиш.
— Онаси, қошиқларни қаерга қўйгансан? Кеча топа олмай, овқатни қўлда едим, - деса, хотини ётоқхонага кириб эри ухлайдиган кўрпани тагини очиб:
— Мана қошиқлар. Агар мен йўқлигимда ҳам уйда ухлаганингизда кўрган бўлар эдингиз, - дермиш.
Бир аёл автобусга чиқибди-ю, дугонасига қўнғироқ қилибди:
— Алло, дугонажон! Яхшимисан? Кеча уйга борсам эшик олдида аёл кишини туфлиси турган экан. Ичкарида эрим нотаниш аёл билан кулишиб ўтирибди. Ўғлим эса ошхонада. Секин бориб ётоқхонани эшигини очиб қарасам...
Узр дугонажон! ... Кейинроқ қўнғироқ қиламан, - деб автобусдан тушиб кетибди.
Эртаси куни яна ўша автобусга, яна ўша аёл чиқибди. Ҳамма йўловчилар унга қараб турганмиш.
— Нимага қараб турибсизлар? - дебди аёл.
Йўловчилар ҳаммаси:
— Гапни кўпайтирма! Дугонангга қўнғироқ қил, тез! - дейишибди.