Аёллар ҳақида латифалар
— Нимага шимимни фақат ярмини дазмолладинг? - деса.
Хотини:
— Мен сизга 100 марта айтдим, "дазмолимизни сими калта, бошқа дазмол сотиб олинг деб", - дермиш.
— Нега куляпсиз?, - деса, қиз:
— Анави поездга чиқиб кетган дугоналарим аслида мени кузатгани чиқишган эди, - дебди.
— Дадаси, бугун овқатга тухумни оқини солайми, сариғиними?
— Бугун байрам, майли бутун солақол!, - дермиш эри.
— Алло, ким бу?
— Дўстим Алишер уйдами?
— Ҳа, у уйда!
— Телефонни унга бера оласизми?
— Йўқ!
— Нега ахир? Уйда дедингиз-ку?!
— Лекин мен кўчадаман-да!
— Ҳамма жойни тупуриб расво қилдинг-ку, уйғон, падаринга лаънат!
— Йўқ! Мумкин эмас!
— Нега энди мумкин эмас?! Янги йилга совға қилинган тилла занжирни тақиш мумкин эмас, 8 мартда совға қилинган "Matiz"ни миниш мумкин эмас — бувимникида чанг босиб ётибди. Саккизта лама пальтоим бор, бирортасини кийиб кўчага чиққаним йўқ! Қачон мумкин бўлади, қачон?!
— Она қизим, аданг нафақага чиққандан сўнг! Ҳозирча у оддийгина ДАН ходими, шунинг учун мумкин эмас!
— Бундан кейин ароқ ичмасликка сўз берасизми? – дебди.
Эри бўлса хотинини ёнида ширакайф туриб, ҳаёл суряпти:
“15 йилдан бери шу хотиним билан яшайман. Ҳалиям мендан умиди катта...”
— Бўлақол, белим оғриб, жонимни оляпти. Дўхтирга борган эдим, илоннинг заҳрини суртинг деди. Дорихонада бунақаси йўқ экан. Ўзинг тупуриб қўя қол, тилингга тегиб чиққан тупугинг ўнта илоннинг заҳрига татийди.