Оила ҳақида латифалар
— Азизим, мен ўғлимизга исм танлаб қўйдим!
— Нима исм экан?
— Лексус деб атаймиз!
— Эсинг жойидами тентак?
— Энди оиламизда Лексус ва Тентак бўлади!
— Лекин кўзлари чиройли экан. Ахир уни ҳам бахтли бўлишга хаққи бор-ку!
— Шуни айтаман-да... ҳаёт унга шунчалик азоб бергани етмагандай, сен ҳам тегиб олсанг, қандай бўларкин?
Кунларнинг бирида ота-бола эшакда бир қоп ун олиб, кўприкдан ўтаётишса, ун эшакни устидан тушиб қолибди. Шунда отаси:
— Ўғлим қопни сувга ташлаб юбор, - деса, ўғли ариққа унни ташлабди. Отаси:
— Сен нуқул айтганимни тескарисини қилар эдинг-ку?!, - дебди. Ўғли эса:
— Ҳа энди, бир мартта айтганингизни қилай дедим-да, ада, - дермиш.
— Тур, кўзойнагимни олиб бер!
— Ярим кечада нима қилмоқчисиз?
— Қизиқарли туш кўраётган эдим, кўзойнакда яхшироқ кўраман-да!
— Ада, нимага ойимнинг қорни ишиб кетаяпти?
Адаси:
— Ойинг тарвуз еяётганида уруғини туширмасдан еган. Шунга қорнида тарвуз ўсиб чиқяпти.
— Нега янги пакетчали чой сотиб олдинг?, - дебди.
— Ахир эскисини ипи чириб, узилиб кетди, - дебди хотини.
— Бошқа ип боғлаб қўйсанг бўларди-ку, - дермиш эри.
Охири онаси қизига:
— Агар яна “вой” десанг, турмушга бериб юбораман, - деса, қиз:
— Вой-вой-вой! – деб юборибди.
Хотини эрига:
— Менга эътибор ҳам бермайсиз-а, - деса.
Эри хотинига қараб:
— Қошингни терибсанми? - дермиш
Хотин дарҳол ноутбукини очиб ўзини ишлатаётганга солибди.
Эри шовқинда уйғониб хотинга:
— Нима байрамда ичиб олдингми?
Хотин:
— Йўқ, дадаси эртага жуда муҳим ишим бор шуни ёзаяпман!
Эри:
— Ёлғон гапирма, алкаш чемодонни ёпиб тезда ухла.