Шифокорлар ҳақида латифалар

Бир киши хотинини стоматологга олиб борибди. Стоматолог ҳазиллашиб:
— Кенайи, тишларингизни эрингиз уриб тўкиб ташладими? - дебди. Шунда аёлни эри:
— Ука, сеники ҳозирча бутун экан. Тилинга эҳтиёт бўл! - дермиш.
— Агар мен бошимни пастга, оёғимни осмонга қилиб турсам, қон бошимга келадими?
— Албатта, жаноб.
— Унда нега тик турганимда, қон оёқларимга тўпланиб қолмайди?
— Чунки оёқларингизни ичи бўм-бўш эмас-да!
Жарроҳ ёнига пешонасига вилка санчилган бемор келибди.
— Доктор, пешонамдагини суғуриб ташласангиз!
— Кечирасиз, соат учдан беш дақиқа ўтди. Мени иш вақтим тугади. Эртага келинг.
— Жон доктор, шу вилкани олиб ташланг. Бир дақиқа вақтингиз кетади-ку. Ахир мени жоним оғрияпти...
Жарроҳ жаҳл билан вилкани суғуриб, беморнинг кўзига тиқиб қўйибди-да, - боринг окулист соат бешгача ишлайди, - дебди.
Жиннихонада жинни қора қоғозга иккита қизил нуқта қўйиб, докторга кўрсатибди.
Доктор:
— Нима бу? - деса, жинни:
— Кўрмаяпсизми, иккита негр қоронғуда сигарет чекиб ўтирибди, - дебди.
Травматолог врач малака оширувчи талаба билан бирга беморни кўздан кечиряпти. Врач:
— Мана қаранг, бош суяги лат еган.
Талаба:
— Балки, бош-мия суягидир?!
Врач:
— Эсинг жойидами? Мия борми бунда?! Мияси бор одам, хотинини туғилган кунига жазманини бошлаб келадими?! Мана энди, нима аҳволда ётибди...
Доктор:
— Мен сизга ҳозир дори ёзиб бераман. Бир кунда 5 маҳал овқатдан кейин ичасиз.
Бемор:
— Доктор, мен бунча овқатни қаердан топаман?
Касалхонада ўлим тўшагида ётган беморни врач тинчлантирмоқда:
— Юрагингиз бир маромда урмоқда, қон босимингиз жойида, тана ҳароратингиз ҳам меъёрда, ...
Бемор умидсизлик билан дебди:
— Доктор, демак мен соғ-саломат ҳолда ўляпманми?
Беморга врач дори ёзиб берибди-да, дебди:
— Бу дориларни бир ой ичасиз. Ўттиз кундан кейин ичиб бўлгач яна кўришамиз.
Бемор уйга боргач:
— Тўхта! Бу ой 31 кун-ку ахир!!! - дермиш боши қотиб!
Бир куни врачлар руҳий касаллар шифохонасига бориб, беморларни соғайганини текшириш учун ҳаммасига иншо ёздиришиб кўришибди. Ҳамма жиннилар тушунарсиз ёзибди. Лекин биттасини иншосини бошида:
"Мен Варшавага отда бориш учун йўлга чиқдим" деб ёзилган экан. Врачлар иншонинг охирги варағини очишса "Мен Варшавада отдан тушдим" деб ёзилган экан. Шунда врачлар қизиқиб ўрта варақларни очиб ўқишса, "Тарақа-туруқ, тарақа-туруқ" деб ёзилган экан.
Бир кишини қулоғи оғриб, врачга борибди. Врач беморни қулоғини текшириб кўриб дебди:
— Бўлмайди! Кесиб ташлаймиз!
У одамни жаҳли чиқиб, бошқа врачга борибди.
Бошқа врач қулоғни кўриб шундай дебди:
— Мен сизга дори ёзиб бераман. Бир ҳафта ичасиз.
Бу гапни эшитган бемор хурсанд бўлиб:
— Бўларкан-ку! Нариги врач кесиб ташламоқчи эди, аҳмоқ... – деса, врач:
— Кесишни хожати йўқ! Шу дорини ичсангиз, ўзи узилиб тушиб кетади, - деган экан.