Шифокорлар ҳақида латифалар
— Кенайи, тишларингизни эрингиз уриб тўкиб ташладими? - дебди. Шунда аёлни эри:
— Ука, сеники ҳозирча бутун экан. Тилинга эҳтиёт бўл! - дермиш.
— Албатта, жаноб.
— Унда нега тик турганимда, қон оёқларимга тўпланиб қолмайди?
— Чунки оёқларингизни ичи бўм-бўш эмас-да!
— Доктор, пешонамдагини суғуриб ташласангиз!
— Кечирасиз, соат учдан беш дақиқа ўтди. Мени иш вақтим тугади. Эртага келинг.
— Жон доктор, шу вилкани олиб ташланг. Бир дақиқа вақтингиз кетади-ку. Ахир мени жоним оғрияпти...
Жарроҳ жаҳл билан вилкани суғуриб, беморнинг кўзига тиқиб қўйибди-да, - боринг окулист соат бешгача ишлайди, - дебди.
Доктор:
— Нима бу? - деса, жинни:
— Кўрмаяпсизми, иккита негр қоронғуда сигарет чекиб ўтирибди, - дебди.
— Мана қаранг, бош суяги лат еган.
Талаба:
— Балки, бош-мия суягидир?!
Врач:
— Эсинг жойидами? Мия борми бунда?! Мияси бор одам, хотинини туғилган кунига жазманини бошлаб келадими?! Мана энди, нима аҳволда ётибди...
— Мен сизга ҳозир дори ёзиб бераман. Бир кунда 5 маҳал овқатдан кейин ичасиз.
Бемор:
— Доктор, мен бунча овқатни қаердан топаман?
— Юрагингиз бир маромда урмоқда, қон босимингиз жойида, тана ҳароратингиз ҳам меъёрда, ...
Бемор умидсизлик билан дебди:
— Доктор, демак мен соғ-саломат ҳолда ўляпманми?
— Бу дориларни бир ой ичасиз. Ўттиз кундан кейин ичиб бўлгач яна кўришамиз.
Бемор уйга боргач:
— Тўхта! Бу ой 31 кун-ку ахир!!! - дермиш боши қотиб!
"Мен Варшавага отда бориш учун йўлга чиқдим" деб ёзилган экан. Врачлар иншонинг охирги варағини очишса "Мен Варшавада отдан тушдим" деб ёзилган экан. Шунда врачлар қизиқиб ўрта варақларни очиб ўқишса, "Тарақа-туруқ, тарақа-туруқ" деб ёзилган экан.
— Бўлмайди! Кесиб ташлаймиз!
У одамни жаҳли чиқиб, бошқа врачга борибди.
Бошқа врач қулоғни кўриб шундай дебди:
— Мен сизга дори ёзиб бераман. Бир ҳафта ичасиз.
Бу гапни эшитган бемор хурсанд бўлиб:
— Бўларкан-ку! Нариги врач кесиб ташламоқчи эди, аҳмоқ... – деса, врач:
— Кесишни хожати йўқ! Шу дорини ичсангиз, ўзи узилиб тушиб кетади, - деган экан.